omdat het moet..

Laatst stond mijn dochter van zeven aan de deur te jengelen. Ze wilde naar binnen, want ze had het koud zei ze. Nou mooi niet zei ik haar, blijf maar lekker buiten, daar is niets mis mee. Mijn buren denken er trouwens net zo over.  Niet veel later zei ze dat ze honger had. Ja doei, zei ik. Als je haar de kans geeft vreet ze heel je koelkast leeg, dus gaf ik haar niets. Mijn buurvrouw gaf haar ook niets. Toen was het nacht en wilde ze graag naar binnen- en in een bed slapen!  Tjongejonge, wat een wensen. En ja hoor, toen begon het gedrein. Over bang zijn voor dit en bang zijn voor dat. Al snel wilde ze daarna huilend en in paniek weten wat ze verkeerd had gedaan.  Ik heb daar voor de verandering maar eens geen antwoord op gegeven en een extra dik slot op mijn deur gezet.  Ze moet zich verdorie maar eens aanpassen, het zijn mijn huisregels! Het is mijn huis! Ik bepaal wie hier binnen komt en niet zij!  Niet veel later werd ze ziek en vroeg ze om medicijnen. Nou, nee dus.  Pleur op!  slaap buiten!  eet lekker niets! zoek het zelf maar uit!

(….)

Natuurlijk is dit niet echt!  Maar voel je vooral niet getroost of opgelucht, want een groot deel van Nederland denkt er namelijk wel zo over als het om andermans kinderen gaat. Syrische kinderen. Vluchtelingenkinderen. Ze staan voor onze deur en helemaal NIEMAND!!! ik herhaal NIEMAND! doet open!  Ook de buren niet!  Ze hebben honger!  Zijn bang!  moe!  hebben kapotte voetzooltjes! en zijn in doodsnood!

Keer op keer vraag ik me af, wie ons in vredesnaam zo heeft opgevoed?  Welke belachelijke normen en  waarden hebben ons in de loop der jaren tot op het bot ontmenselijkt?  Zijn we nou helemaal van de pot gerukt!  een stelletje lamstralen zijn we! Doe die klote poort open en help! Kinderen, ouders, grootouders en ja, ook die mannen! Geef eten! Breng tenten, dekens of biedt onderdak! Waar in VREDESNAAM wachten we nog op? Op Rutte? Het is winter RANDDEBIELEN! Het zijn kinderen!!! oorlogskinderen! Weet je nog ´Warchild´ enzo?  Bladibla.. ´We are the world´.  Huiliehuilie..  ´Imagine´ .

Tja, en dan wordt het maar een tijdje stervensdruk!  Sterke schouders dragen nou eenmaal de zwaarste lasten en dat heb ik niet eens zelf verzonnen. Kondig desnoods een noodverordening af, het is oorlog verdomme en wij zijn in vrede! Claim alle leegstaande boven- en zolderkamers!  Onteigen schuren, leegstaande loodsen, kantoorgebouwen, garageboxen, vakantiebungalows en richt Paleis Soestdijk in als noodlocatie! Who cares! Het Binnenhof? Voor mijn part! Gebruik alle gelden van de staatsloterij, de vriendenloterij, de lotto, bingo en God mag weten welke nog meer. Kerkcollectes, ontwikkelingsgelden! Waar zijn al die christenen als je ze nodig hebt?  en God ja,  wat zal Hij ziek van ellende vanaf een donderwolk naar zijn volgevreten mislukte volgelingen kijken. Ik weet niet wat ik erger vind, de dreiging van de islam of het falen van het christendom? Is dit waar welvaart, geluk en voorspoed ons brengt?  Is dit de identiteit waar we zo trots op moeten zijn?  Is dit het fantastische oranje gevoel? van buitensluiten en complete gezinnen laten sterven in ruil voor ons rood-wit-blauw geluk?

W-A-L-G-E-L-I-J-K!

Ik wil dit jaar geen sentimenteel woord horen op 4, 5 en ook niet op 6 mei. Geen één minuut stilte, maar twee minuten oorverdovend protestkabaal. Anne Frank kan ook de pot op! We hebben nu Aylan Kurdi, die al onze tekortkomingen symboliseert.

Ik hoop dan ook dat iedereen die dit leest, zich achter de oren krabt.  Ik hoop dat iedereen even niet links, of rechts wil zijn. Niet wit of zwart wil zijn. Niet rijk of arm wil zijn. Niet slim, religieus of atheïst wil zijn. Laten we voor één keer in ons gezamenlijke leven menselijk zijn en dit gezamenlijk doen. Handen ineen!  En stop in vredesnaam eens even de asshole uit te hangen of de betweter. Laten we als klein land weer iets heel stoers gaan doen. Iets waar de hele wereld nog eeuwen over kan napraten.  Iets wat niemand ooit voor mogelijk hield. Tegen alle verwachtingen in. Om nadien trots over te kunnen vertellen.

Over naastenliefde. Filantropie. Barmhartigheid desnoods. Uit naam én respect voor het mensenleven. Ook voor de allerkleinste.

Gewoon, omdat het moet!