eikels

Achter de historische poorten van de particuliere Universiteit Nyenrode staat aan het begin van de laan een reusachtige eik uit 1798.   Alumni noemen hem liever ‘de Quercus’, omdat hij oorspronkelijk zo heet, maar ook om te benadrukken dat de eeuwenoude rondhout tot de deugdelijke familie van de loofbomen behoort.

Ieder jaar laat de pruikerige en zwaar vermoeide boom in de schaduw van de yuppen-burcht jonge eikels vallen in de hoop dat zij op een dag zullen ontkiemen tot nieuwe en sterke soortgenoten. Vaak tevergeefs, het merendeel verrot, want échte eikels vallen niet ver van hun boom en kunnen onder het dichte bladerdek van de oude gigant onmogelijk zelfstandig uitgroeien.  Tenzij ze verplaatst worden naar een open plek door een schichtige eekhoorn of een schuwe bosmuis. De eikels uit het park van het vermaarde instituut hebben daarom voor hun voortbestaan en levensvatbaarheid geen rugzakje maar een kruiwagen nodig.  Eenmaal op de wagen en in ruil voor 40.000 euro en 16 maanden toewijding kunnen zij zich vervolgens stratificeren. In militante linkse kringen wordt dit ook wel de incubatieperiode van het kapitalisme genoemd. Anderen noemen het liever de voedingsbodem van eikels op weg naar succesvol leiderschap.

Hoe dan ook.  Wie wil ontkiemen zal op dit instituut worden ingeprent dat om succesvol te worden het nooit zal gaan over de inhoud van de boodschap, maar om de verkoop er van.  Dat je stront kunt verkopen aan de voedselbank mits je dit goed kunt onderbouwen, het juist weet toe te passen en de ander van de noodzaak weet te overtuigen.

Vandaag was het de beurt aan Jaap van Muijen. Een eikel van Nyenrode. Hij mocht zijn wortels uit slaan in de vorm van een presentatie en zijn boodschap precies zoals hem was aangeleerd uitdragen aan de rest van de wereld. De rest van de eikels hielden hun adem in toen hij het podium van de campus beklom. Er viel een korte stilte toen hij de microfoon pakte en zich richtte tot de eikels om hem heen.

‘Graag wil ik u een wetenschappelijk onderzoek aanbieden’, begon hij onzeker. ‘In samenwerking met de carrière website Intermediair heb ik onderzoek verricht naar vrouwen en ontdekt dat vrouwen het helemaal niet erg vinden dat ze minder verdienen dan mannen!. Heus! Ik meen het!’ Ze vinden het h-é-l-e-ma-a-l niet erg! Het kan ze écht geen ene reet schelen! Vooral vrouwen ouder dan 36 jaar. Die helemaal!

Het geroezemoes in de zaal verstomde.  Hij had hun aandacht.  Jaap, intussen steeds meer op dreef schoot van opwinding een worteltje in de grond.  Aangemoedigd door de lessen die hij leerde, deed hij  precies wat van hem verwacht zou worden. Hij onderbouwde zijn overtuiging.  ‘Dit komt omdat ze niet kunnen onderhandelen!’ … ‘en omdat ze kinderen krijgen! Een paar eikeltjes uit het publiek flikkerde van hun stoel van verbazing. ‘K..k..kinderen?’..

’Ja!’, gilde Jaap hysterisch. ‘..en ze hebben vaker een burn-out!’

Om de gemoederen te bedaren viel het Old-boys network Jaap snel bij door luidruchtig voor hem te applaudisseren. Het bestuur van Nyenrode dat uitsluitend uit fossiele mannelijke eikels bestaat, reageerde uitzinnig op dit wetenschappelijk onderbouwde onderzoek en gaf Jaap een staande ovatie. ‘Geldt dat voor alle vrouwen in de wereld, of alleen voor Nederlandse vrouwen?’ wilde een intellectueel beukennootje uit de zaal weten. Jaap haalde zijn schouders op. ‘Geen idee’, antwoordde hij.  ‘Mijn onderzoek gaat over Nederlandse vrouwen’.

De uitkomst van het onderzoek deed het bestuur weemoedig terug denken aan vroeger. Toen nog met allerhande onderzoek kon werden aangetoond dat vrouwen niet binnen de gelederen van hun masculine leefwereld paste. Toen het glazen plafond nog van glas in lood was en iedereen het prachtig vond.  Dat waren nog eens tijden. Zelfs lang nadat het kiesrecht voor vrouwen, vooral een recht was, wat ze alleen achter in hun mond hadden. Een mond overigens die pas open mocht, als zij waren uitgesproken. Terwijl de wereld om hen heen veranderde, wisten zij Nyenrode tot diep in 1970 onveranderd te houden. Alleen voor mannen.  Totdat de Dolle Mina’s daar tot groot verdriet van veel eikels een einde aan zou maken door met agressieve en feministische leuzen de rust op het park te verstoren. Het zou de wereld ingrijpend veranderen.

Tot vandaag.  Dankzij Jaap kon de zolderbar wat eerder open.  Eindelijk kon er weer een wetenschappelijk onderzoek worden uitgevoerd waarin aangetoond kon worden dat vrouwen al halen ze nog zoveel diploma’s, tevreden zullen zijn met minder geld. Dit klonk als muziek in de oren van de toekomstige captains of industrie. Een nieuw verdienmodel! Daar kan geen bangalijstje tegen op.

“Ja, en ze moeten het zelf oplossen als ze meer willen verdienen’ vervolgende Jaap zijn rede.  Door om meer geld te gaan vragen bij hun baas”.  De zaal barstte in lachen uit. Sommige eikels kwamen niet meer bij. ‘Briljant! brulde een biologisch geteelde super noot.

..en terwijl Jaap de eikel verder wortel schoot en zijn nieuws de wereld ingedragen werd door nieuwszenders en krantenkoppen, werd ondertussen de grote vermoeide eik in de tuin op verzoek van de tuinman bezocht door een boomchirurg.

‘Hij is ziek’,  mompelde de chirurg. ‘net als zijn eikels’..