Je suis P(l)ease

De afgelopen week gaat het over niets anders in het nieuws. De terroristische aanslag in Frankrijk. Nu is ziek op bed liggen al erg genoeg, maar een week lang zappend langs alle kanalen angst voor terrorisme door je strot geduwd krijgen radicaliseert erg makkelijk. Wat zullen ze lachen daar in Jemen! 12 doden in het Westen en we zijn compleet ontregeld. Drie tot op de tanden gewapende reli-jongens, zij zijn voor ons de druppel! Zij pleegden een aanslag op onze democratische rechtstaat!  Ons vrije recht op Godslastering en krenking van anderen zomaar bruut gesnoerd. Standpunt NL, straat interviews, Henk en Ingrid zijn nu écht bang. Het waren er Godzijdank maar drie!! geen 300 en ook geen 3000!! Toch zit de angst er nu  goed in en reageren we alsof we door het Koreaanse leger zijn platgetrapt of moeten we daarvoor eerst ook hun Goden onteren?

In een poging onze eer en aanzien te redden buitelen veroordelende witte mannetjes uit voornamelijk journalistische kringen in erotiekloze 50 tinten grijs pakken over elkaar heen om zich solidair uit te laten met de slachtoffers en met het vrije woord! Schuldige potloden wijzen massaal naar Mekka. Emotionele toespraken, sentimentele verhandelingen en aandoenlijke prevelementen saboteren een week lang mijn gedachtenstroom.  Giel Beelen huilt!  O jee, nu is het echt erg!  Ik huil omdat hij nu pas huilt. Boko Haram slacht op hetzelfde moment dat huilende Giel zijn neus snuit een heel dorp af. Le suis Charlie, iedereen roept het. Tot een week geleden had ik nog nooit van dit kleurschriftje in financiële nood gehoord, nu haalt deze krant de krant omdat zij de krant niet op tijd in het land bij de klant kon krijgen. Ja, een lastige zin. Een ware merchandise woedt door Europa. Charlie-‘shirts, Charlie-oorbellen en Charlie-potloden helpen ons uit onverwachte hoek door de economische crisis heen.  Ik denk dat ik weer een koortsstuip heb want ik krijg er spontaan de rillingen van.

Ik krijg er rillingen van omdat ik niet weet waar ik sta. Één overlevende vertelt op televisie hoe hij acht uur in een koelkast heeft zitten bibberen, terwijl op een andere zender duizenden Syriërs in hun vluchtkampen dood vriezen in de kou.  Ik wiebel en ga mee in de waan van de dag. Ik laat me beïnvloeden door uitspraken en statements van zowel pro als anti’s en ik begrijp dat Moslims zich nu dubbel gekwetst en gepakt voelen.  Ik begrijp dat de één zich wel en de ander zich niet wil uitspreken. Ik begrijp de hartstochtelijke oproep om hun geliefde profeet niet te gebruiken in kwetstekeningen en ik begrijp niet waarom wij deze afbeeldingen nu opeens zo graag gepubliceerd willen zien. Is dit omdat we met Sinterklaas allemaal een kleurboek voor volwassenen hebben gekregen?  Of lijden we allemaal  prompt aan een kleurstofallergie? Terwijl ik mijmerend en uit verveling Google op de naam van profeet Mohammed, kom ik tot mijn stomme verbazing niet eens uit op een Islamitische site, wat je toch op zn minst mag verwachten met deze zoekwoorden, maar is één van de allereerste hits de website van GeenStijl!  Ook dat nog!  Nodeloos Kwetsend, hoe treffend samengevat en passend in deze context. Ik neem nog een asperientje. Anderzijds begrijp ik ook de roep van het Westen, Europa en mijn eigen recalcitrante blubberlandje, zij die dolgraag willen afrekenen met de invloed van iedere religieuze toorn . Het hoofden afhakken, de zelfmoordaanslagen, de gesluierde vrouwen, de sekse ongelijkheid, de besnijdenissen, het stenigen en de voortdurend op de achtergrond jammerende sharia. We zijn het meer dan zat! Rot op met  je adembenemende gruwel religie! Sticht dat kalifaat dan maar en blijf weg! voor altijd!

Terwijl de politiek koortsachtig debatteert over het zwaarder bewapenen van mijn oom Dirk snap ik tegelijkertijd niet waarom we kinderen in Nederland nog naar religieuze scholen laten gaan. Uitgerekend daar zal hen geleerd worden om nooit te twijfelen of vragen te stellen. Gefinancierd en rechtstreeks uit de staatskas!  De kweekschooltjes en broeiklasjes, ze staan gewoon bij mij in de wijk.  Iets verderop schijn je wapens te kunnen kopen als je het juiste netwerk hebt.  Het maakt me bokkig. Het maakt me bokkig omdat ik leiderschap mis, een bruggenbouwer. Of ik nu naar een haatbaard luister of naar een walgkaalkopje van beiden word ik kotsmisselijk.

Ik moet overgeven.

Ons recht op vrije meningsuiting is doorgeschoten en uitgekleed tot een internationaal en universeel recht op kwetsing en vernedering van andermans culturen en religies. Ineens mogen we met ons recht, andere culturen en werelddelen binnen denderen en daar met satire de boel op zijn kop zetten. De multiculturele samenleving is mislukt. Ja dúh! Ze zien ons al aankomen in China. Extremisme zit in veel meer dan in pegel en kruid.  De onschuld van het vrije woord,  de symboliek van het onnozele potlood, versus de onschuld van de toegewijde Godsvruchtige, ik geloof er niet meer in.  Niets is agressiever dan al dat z.g.n onschuldige.  Het zijn allemaal heilige huisjes welke door alle partijen tot ultiem religieus ding zijn verheven.  Quincy Gario kan daar goed over meepraten.  Als er al martelaren bestaan van het vrije woord, dan is hij het wel. Ook hij dacht -voordat hij verbaal werd gelynched en daarna vakkundig monddood werd geknuppeld- dat het vrije woord bestond.  De sufferd! Niemand anders meer dan hij werd met zijn onsympathieke vrije mening de meest verwensde Nederlander die zich maar beter ver buiten Nederland kon gaan vestigen. Het vrije woord, mijn hoela! zolang je maar zegt wat de dominante meerderheid wil horen want dat is een democratie!

Dus waar sta ik? Wat vind ik er van? Ben ik een Charlie? In de tussentijd wordt de Charlie-sfeer om mij heen steeds grimmiger. Charlie-agenten willen automatische wapens. Charlie-Neo nazi’s winnen terrein, Charlie-Wilders spinnen garen, nietszeggende en onbekende Charlie-cartoonisten potloden zichzelf Godslasterend een nieuwe martelaars carrière binnen terwijl verse terroristen zich klaar stomen en zich op België voorbereiden middels een extra ‘schiet’gebedje’. Ja leuk, laten we snel nog wat tekenen, het kost waarschijnlijk maar een paar mensenlevens.

Nu mag ik een simpel huisvrouwtje zijn, maar kunnen we niet gewoon de vrijheid van meningsuiting alleen toepassen op ons eigen werelddeel? Daar was het toch voor bedoelt? En dan gebruiken we het alleen voor onze eigen Goden? Dat is toch ook leuk? Dan kunnen we bijvoorbeeld heel Katholiek Josef het kindeke Jezus laten neuken in het kribbetje, of super Evangelisch Maria met tepelklemmen laten naaien door de wijze mannen uit het Oosten! Dat is toch ook lachen? En dan zetten we die tekeningen op de voorpagina van iedere krant zo rond de kerstdagen zodat ook alle kindjes kunnen zien, hoe satirig hun papa’s en mama’s al kunnen kleuren. Maar op de één of andere manier weet ik zeker dat geen Westerse krant zo,n  brute ‘kwetstekening’  zal plaatsen.  Sommige dingen doe je namelijk niet. Dus weet ik het nu zeker, ik ben geen Charlie. Ik ben geen extremist. Ik ben tegen het extremisme van het vrije woord en ik ben tegen extremisme van welk idiote geloofsovertuiging dan ook.

Ik ben gewoon: Je suis P(l)eace!