De geschiedenis schaamt zich kapot

Overal in de wereld liggen mensenrechten bedolven onder de brokstukken van politiek opportunisme en morele lafheid. Ooit droeg deze verklaring een toga van waardigheid en een lauwerkrans van universele belofte. Steeds vaker hoest ze stof en smeekbeden uit terwijl haar woorden verwaaien in de rook van brandende steden. Iedere diplomatieke verklaring is een stomp in haar maag. Iedere VN-resolutie die niets verandert, een stomp in haar gezicht.

Ik lig er wakker van. Al die beelden en al dat onrecht. Met woorden probeer ik te schieten, al zijn het maar losse flodders en raken ze meestal geen doel. Vannacht droomde ik over Gaza. Ik droomde dat ik net als Mozes de zee kon splijten waardoor de Palestijnen die klem zaten tussen de zee en het Israëlische leger er droogvoets doorheen konden vluchten. Ook droomde ik dat de zee zich daarna sloot en het leger verdronk.

De wet van Sodom en Gomorra

We zijn een nazi geworden die klaar komt op zondebokken. We zitten niet in een crisis maar in een morele implosie. We leven in een sfeer waarin mensen zich schuldig moeten voelen over hun geweten. Dat is het gif van de macht. De macht die het redelijke verdacht maakt en het empathische radicaal.

Als het straks zover is en als de wet door de Eerste Kamer heen komt dan zullen we een ethische, menselijke en historische grens overschrijden. Er zijn namelijk wetten die orde brengen en er zijn wetten die een samenleving verraden. Wetten die je terug katapulteren naar een tijd waarvan we zwoeren dat we haar nooit meer zouden laten terugkeren. Deze wet is een ethische ontploffing. Een politieke misdaad in wording. De intentie van deze wet is door en door rot. Een politieke uiting van totale onverschilligheid.  Een knieval voor de angst en de onderbuik en de imaginaire dreiging van ‘de ander’. Deze wet wil en kan geen enkel ander probleem oplossen dan laten zien wie hier de baas is. De wet is zo moreel verrot, dat zelfs de plee het zou weigeren door te spoelen.

Dilan is een tijdgeest

In de bedompte straten van politiek Den Haag, waar het machtszweet door de steegjes dampt en de geur van verzuurde idealen zich vermengt met het vervluchtigde spoor van fatsoen, glibbert Dilan Yeşilgöz door de gangen van het parlement. Haar aanwezigheid doet denken aan Bellatrix Lestrange (de woeste, onvoorspelbare heks uit de Harry Potter-serie) eerder dan aan een verantwoordelijke bestuurder die zich bekommert om het publieke belang. Al is dat vergelijk misschien te frivool; Bellatrix was in elk geval loyaal aan haar zaak. Bij Yeşilgöz ontbreekt die loyaliteit vaak of lijkt ze meer dienstbaar aan haar eigen macht en media-imago dan aan de principes van haar partij.

Beste Henk,

Ik las je teleurstelling gisteren op X na de EK wedstrijd Nederland tegen Oostenrijk. Het was inderdaad niet om aan te gluren. Geen pit. Geen strijd en voortdurend balverlies. Het hoogtepunt van de wedstrijd werd een schitterend maar eigen doelpunt. Bij ons thuis vlogen de bitterballen door de woonkamer.

Terwijl analisten over elkaar heen buitelden om verklaringen te zoeken voor de wanprestatie van Oranje wist jij allang precies hoe dit kon gebeuren. Enthousiast deelde jij je vondst op X en vertelde je aan iedereen die het maar horen wilde dat het hoog tijd is dat trainer Koeman eindelijk weer eens échte Hollandse jongens gaat opstellen.

Aan alle migranten van Nederland

Mocht Wilders Premier van Nederland worden dan stel ik voor dat alle migranten in Nederland het werk een tijdje neerleggen. Leg alle fabrieken, de gezondheidszorg, de zonnepanelen-industrie, de straten- huizen- en landbouw, het vuilafval en de schoonmaakbranche maar lekker plat. Allemaal een tijdje de ziektewet in wegens extreme stress door de invoer van het acute tweederangs burgerschap. Dit is trouwens ook een oproep aan alle voetballers met een migratieachtergrond. Stop maar eens even met scoren voor Nederland want u trapt uw eigen glazen in. En aan migrantenvrouwen die particulier huisjes schoonmaken. Laat Jolanda het zelf maar doen. Stop ook met het wassen van inheemse achterwerken van hoogbejaarden. Ze hebben zelf kinderen. Vaak maar één of twee, maar toch. Ook is dit een oproep aan alle migrantenjongeren die de Mac Donald in Nederland draaiend houden. Leg je werk neer, want de burger kotst je uit.

Schandpaal

De adorering van de mannelijke treurbuis heeft wat mij betreft deze week zijn dieptepunt wel bereikt. De bekendmaking dat zelfs Marc Overmars, technisch directeur van Lands grootste voetbalclub het nodig vond om een afbeelding van zijn jongeheer rond te sturen wijst op de landing van het oppergezag in een volkomen bereikte bodem. Meer primatengedrag kunnen we als intellectuele beschaving gewoon niet aan. Het moge duidelijk zijn dat terwijl de menigte walgend over de rand van de samenleving hangt, zijn vrouw en kinderen de enige waren die hier écht opgewonden van raakte..

1 2