De wet van Sodom en Gomorra

Ze hebben het geflikt! Laat het vuur en zwavel maar uit de hemel vallen. Het wetsvoorstel dat illegaliteit strafbaar maakt, is er door! Het is het klassieke spektakelstuk van een rechts extremistisch en demissionair kabinet.  Goddank zal het wetsvoorstel over een paar jaar in het Museum van de Morele Miskleunen liggen naast de slavernijcontracten, de anti-homo-wetten, de registratiesystemen van de Jodenvervolging en naast de verbodsbepalingen op interraciale huwelijken. Maar zo ver is het helaas nog niet.

Eerst moet het land dat zich op haar borst klopt met zijn rechtsstaat en barmhartige wortels nog even iedereen die niet in het juiste postcodegebied is geboren,  aanhouden, vervolgen en in de gevangenis flikkeren tussen de zedendeliquenten en gewetenloze straatovervallers. Het is een farce tragique!

Al zijn ze in Frankrijk trouwens al wat verder gevorderd. Daar werden al eerder activisten veroordeeld voor het helpen van migranten in de Alpen. En in Italië werd een kapitein die drenkelingen redde, onder huisarrest geplaatst. We leven in een tijd dat helden schurken worden. Een tijd waarin redders worden vervolgd en lafaards op ministeriële stoelen zitten.

Tot overmaat van ramp zal niets aan deze wet het fundamentele probleem oplossen, want de geopolitieke chaos in de wereld blijft. Je kunt een stroom van vluchtende mensen in een totaal op hol geslagen wereld niet stoppen door de kraan van medeleven dicht te draaien en hun wanhopige schreeuw om bescherming te criminaliseren.

We zijn een nazi geworden die klaar komt op zondebokken. We zitten niet in een crisis maar in een morele implosie. We leven in een sfeer waarin mensen zich schuldig moeten voelen over hun geweten. Dat is het gif van de macht. De macht die het redelijke verdacht maakt en het empathische radicaal.

Als het straks zover is en als de wet door de Eerste Kamer heen komt dan zullen we een ethische, menselijke en historische grens overschrijden. Er zijn wetten die orde brengen en er zijn wetten die een samenleving verraden. Wetten die je terug katapulteren naar een tijd waarvan we zwoeren dat we haar nooit meer zouden laten terugkeren. Deze wet is een ethische ontploffing. Een politieke misdaad in wording. De intentie van deze wet is door en door rot. Een politieke uiting van totale onverschilligheid.  Een knieval voor de angst en de onderbuik en de imaginaire dreiging van ‘de ander’. Deze wet wil en kan geen enkel ander probleem oplossen dan laten zien wie hier de baas is. De wet is zo moreel verrot, dat zelfs de plee het zou weigeren door te spoelen.

De architecten van deze wet verdienen geen weerwoord, ze verdienen bespotting. Geen gesprek, maar verzet. Christelijke partijen die dit steunen, verdienen niet langer een kruis op hun borst, maar een omgekeerd kruis op hun voorhoofd. Liberalen die over eigen “vrijheid” praten en die van anderen criminaliseren zijn geen verdedigers van vrijheid, ze zijn haar verraders.

Daarom moet deze wet gebroken worden. Openlijk. In het gezicht van de wetgever. In het openbaar. Dit is het moment waarop gehoorzaamheid een misdaad wordt en burgerlijke ongehoorzaamheid een morele plicht. Iedereen die straks blijft helpen, moet dat blijven doen zonder schaamte, zonder schroom, met opgestoken middelvinger naar het systeem dat het verbiedt. En als dat betekent dat we moeten onderduiken, dan duiken we onder. Als dit betekent dat we risico lopen, dan nemen we dat risico maar.

Want er zal ook weer een dag komen dat deze wet stof ligt te vangen in een museum. Dat kinderen zich afvragen hoe we dit ooit konden laten gebeuren. Dat we dagboeken moeten lezen van kinderen die in het geheim leefden achter een kast. Want ook Anne Frank was illegaal. Als zij in deze tijd had geleefd mat haar status van toen, zouden die idioten in Den Haag haar niet in een kamp, maar in een gevangenis hebben geflikkerd. Net zoals de verzetsstrijders die mensen hielpen onderduiken, valse papieren regelden, of sabotage pleegden. En net zoals de geallieerde soldaten die neerstortten en zich verborgen hielden. Allemaal waren ze illegaal. Ook de duizenden Molukkers die naar Nederland werden gehaald en de tot slaaf gemaakten die van de plantages vluchtten. Allemaal waren ze illegaal en leefden in een juridisch niemandsland.

Maar illegaliteit is geen identiteit. Het is een status. Een constructie. En nu dus opnieuw gecriminaliseerd door politici die hun geweten hebben ingeruild voor zetels. Vaak heb ik mezelf afgevraagd of ik in tijden van oorlog en mensenrechtenschendingen een NSB’er zou zijn of een verzetsheld. Sinds vandaag weet ik het antwoord. Pak mij maar op.