Château Bijstand

De infantilisering om de gewone man te behagen slaat genadeloos om zich heen. Als het aan SBS 6 ligt kunnen we de zakken popcorn weer uit de kast trekken voor het volgende kijkcijferkanon: Château Bijstand.

De Meilandjes gaan een tijdje in de bijstand leven. Op NPO radio 1 vertelt Erika opgewekt uit te kijken naar hilarische en vermakelijke televisie. De familie Froger deed het al eens, Joling en Gordon deden het óók al eens. Bekende Nederlanders die in de Hollandse sloppen aan bijstandstoerisme doen. Met Château Bijstand is het concept van oude wijn in nieuwe zakken opnieuw uitgevonden. Gingen de BN’ers vroeger nog naar Afrika om zichzelf schaamteloos te fotograferen tussen hongerige- en analfabetische kindjes, het nieuwe hip ligt op steenworp afstand van de compound.

Terwijl kleine ondernemers verzuipen in het Omicron moeras en faillissementen in een fatale val hele gezinnen meeslepen de afgrond in, zien we Martien binnenkort vrolijk door de kringloopwinkel rennen en Erika druk in de weer met het opknappen van oude meubeltjes. In een huurhuisje en met 1000 euro op zak zullen zij Nederland wel eens gaan laten zien hoe je er het beste van kunt maken als je toch niets te makken hebt.

Het is een ranzige vorm van voyeurisme en een cynische uitbuiting van armoede. Armoede als entertainment én verdienmodel. In de volksmond ook wel het armoedeporno genoemd van de welgestelden die voor de pret wel eens willen ervaren hoe het is om straatarm te zijn.

Maar armoede is geen geregisseerde omgeving waaruit je weer weg kunt lopen als de lol er vanaf is. Armoede is uitzichtloos. Als in een donkere tunnel zonder licht aan het eind.  Armoede is door een overvolle winkel lopen en weten dat jij alleen geld hebt voor dat ene stukje kaas. Armoede is je kind op haar verjaardag een cadeautje geven uit de kringloopwinkel en hopen dat ze niet ziet dat het al vaker is gebruikt. Armoede is geen auto hebben én geen geld voor de trein om eens wat vrienden op te zoeken. Armoede is bang zijn voor de deurbel omdat je geen deurwaarders onder ogen durft te komen. Armoede is een weeïg gevoel in je onderbuik en de angst om je post open te maken. Armoede is zelf je haren knippen, je vakantiegeld aan achterstallige rekeningen besteden en het bezoek aan de tandarts opnieuw een jaartje uitstellen. Armoede is niet met je hondje naar de dierenarts kunnen, je kind thuishouden van schooluitjes en ze met smoesjes weghouden van een sportclub. Armoede is tweedehands kleding en derdehands schoenen. Armoede is een misdrijf, fraude of oplichting overwegen omdat je geen uitweg meer ziet. Het is denken aan zelfdoding. Dankzij armoede leef je in een slechtere woonsituatie en is je lichaam in een slechtere conditie. Armoede is ook schaamte, een sociaal isolement, eenzaamheid, stress en depressies. Armoede gaat vaak hand in hand met verslavingen, met echtscheidingsproblemen met gebroken gezinnen en met huiselijk geweld. Het IQ van mensen in armoede neemt gemiddeld met 13 punten af. Armoede is vaker hart- en vaatziektes en een vergrote kans op overgewicht. Waardoor acute- maar zeker chronische geldproblemen de meesten van ons het lachen wel laat vergaan.

Dus kom er maar in Erika Meiland met die vermakelijke en hilarische televisie. En doe dan voor de verandering eens iets Mies Boumannerigs, iets Jos Brinkerigs of desnoods iets Henny Huismannerigs. Want daar heeft Nederland wél behoefte aan. Aan happy tv. Dat de rijken zich bekommeren om het lot van de armen. Vanuit empathie en medemenselijkheid. Omdat deugen niet smerig is. Pimp gratis een flatje van iemand die het leven niet meer zag zitten. Vul die koelkast, betaal een sportabonnement, regel afspraken bij de tandarts. Verf de muren, neem wat rekeningen over of fix een schoolkamp. Adopteer een schrijnende familie en laat ons groen en geel van jaloezie meekijken hoe die bofferts weer wat kleur op hun wangen krijgen.  Roep desnoods je aanhang op hetzelfde te doen. En dan nemen we het hysterische en uitgekauwde gegil van Martien wel op de koop toe. Omdat lachen samen veel leuker is als er voor iedereen ook écht iets te lachen valt.

4 comments

  1. Als kind, lagere school, kreeg ik voor mijn verjaardag een nieuwe broek, gemaakt uit een geel gordijn en ik vond hem niet leuk omdat mijn moeder er geen gulp in gemaakt had. Als ontbijt at ik rijst met ketjap, als lunch ketjap met rijst en als avondmaaltijd rijst met ketjap. Ik heb me nooit arm gevoeld want mijn ouder hielden van me en lieten dat altijd merken. Als kind merk je armoede niet zo, tenzij je vergelijken kan. En dat kan wanneer je tv kijkt ga je vergelijken en wat er dan met je gebeurt heb je heel, heel knap beschreven. En de Meilandjes? Ach … die heb je knap neergezet en de zender die het uitzendt? Die denkt alleen aan geld verdienen .. het is triest …

    Like

    1. Wat beschrijf je dat mooi hazet:) Jij had liefdevolle ouders, zij kleurden jouw leven in met de middelen die ze hadden. Dit zal je nooit vergeten, dit heeft je gemaakt tot wie je nu geworden bent. Koester dat.

      Like

  2. zo, jij verwoordt precies (maar waarschijnlijk beter als ik het had opgeschreven) wat ik vind: smakeloze televisie.. en de schaamte voorbij. Goed, en nodig stuk!

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s