Ik Vertrek

Erica heeft helemaal gelijk !

LikeLike

Mooi verwoord !

LikeGeliked door 1 persoon

De totalitaire perversiteit van het wokisme.

De familie Meiland werd in haar geheel zwaar financieel benadeeld voor de volgende uitspraken van moeder Erica (citaat) : “Er is echt geen meisje dat in de zomer op de fiets wil met een hoofddoek om. Je wil gewoon de wind in je haren voelen. Dát is vrijheid ” en “Ik ben ook voor een boerkaverbod. Ik heb weleens drie van die pinguïns in Noordwijk zien lopen, dat is toch niet normaal?”. Deze uitspraken werden door bepaalde media uit hun context gerukt en uitvergroot om de eigen woke-visie te rechtvaardigen. De eerste uitspraak is totaal onschuldig en zeer terecht, de 2de uitspraak had Erica best diplomatischer geformuleerd. De vergelijking van boerkadraagsters met pinguïns gaat, louter plastisch beschouwd, wel op doch onder deze idd verdrukkende kledij huist een mens, een vernederde vrouw, en deze verdient een respectvolle en wat mij betreft zelfs empathische benadering. Het is net als met de islamofobie : daar is helemaal niets verkeerds mee tot zolang het geloof zelf wordt geviseerd en niet de personen die dit geloof aanhangen. Je mag de islam in alle gemoedsrust verketteren op basis van empirisch bewijsbare argumenten, doch je dient de moslims (althans deze die zich correct gedragen) te ontzien. Dit geldt trouwens voor alle geloven en ideologieën, zij betreffen immers geen mensenras, enkel een verzameling van ideeën en instructies om deze ideeën in het dagelijks leven in toepassing te brengen.

De Meilands zijn flapuits, dat blijkt overduidelijk uit hun televisieseries, en bovendien het product van de Nederlandse assertiviteit, waarmee ook de van nature bescheidener Vlamingen het soms moeilijk mee hebben. Erica heeft de 2de uitspraak er zomaar uitgeflapt, zonder daar dieper over na te denken. Zij groeide op in een sterk vrijgevochten samenleving waarin je je zowat alles kon veroorloven. De alsmaar toenemende ethische normering is het rechtstreeks gevolg van de groeiende invloed van de islam in het Westen, via een passief opengrenzen migratiebeleid, krachtig ondersteund door de dominantie van de West-Europese politiek correcte deugvisie. Deze normering heeft ook kwalijke kanten in de mate dat ze steeds strakker wordt ingedijkt en richting islamitische ethiek wordt afgebogen. Dit gaat ten koste van de vrije meningsuiting, zelfs indien deze op gematigde wijze wordt uitgedrukt (zie bv. de 1ste, onschuldige uitspraak van Erica). En uiteindelijk kom je terecht in de fobie van de islamofobie, die elke vorm vorm van kritiek en satire afblokt. De roep van radicale imams om islamofobie wettelijk strafbaar te maken berust niet louter op toeval, het islamisme heeft inmiddels door dat zij in de westerse deugvisie een feitelijke bondgenoot heeft gevonden waardoor de islamisering van de westerse samenlevingen steeds maar toeneemt, een bijzonder zorgwekkend en ongezond fenomeen : https://www.wyniasweek.nl/het-is-zover-nederlanders-moeten-integreren-in-eigen-land/.

Daarbovenop ent zich dan het sedert 2013 stevig in opmars zijnde wokisme : https://www.facebook.com/daniel.marteaux.5/posts/2923002181254997 Talrijke bedrijven zijn in de ban geraakt van deze totalitaire ideologie, een product van het (cultuur)marxisme. Deels uit vrees voor verlies aan marktaandeel door boycot van hun producten en diensten indien zij zich hieraan niet conformeren, deels omdat hun management sterk beïnvloed werd door het woke professorenkorps tijdens hun academische opleiding : https://www.facebook.com/daniel.marteaux.5/posts/2639138486308036
Maxime Meiland heeft moeder Erica ondersteund toen deze werd aangevallen door het deugleger, doch zoals zij er zelf aan toevoegt (citaten) : “Ik wil mijn excuses aanbieden aan de mensen die zich persoonlijk geraakt hebben gevoeld door deze situatie” en “Dat ik achter mama sta en haar support, wil niet zeggen dat we overal hetzelfde over denken of dezelfde mening delen”. M.a.w. Maxime is voor de vrije meningsuiting van haar door woke-individuen belaagde moeder opgekomen in de context van de sterke gevoelsband die ze met haar familie heeft, doch zonder het als dusdanig met alles eens te zijn van wat haar ouders uitkramen.

Dat Erica zelf, als auteur van haar eigen uitspraken, hiervoor kritiek dient te slikken, tot daar toe. Dat deze uit hun context gerukte uitspraken voldoende bezwarend zijn om iemand professioneel te boycotten ligt volledig in de lijn van wat heden in de Angelsaksische landen massaal plaatsvindt onder druk van het wokisme en is m.i. pervers. Deze perversiteit ettert nog meer in de context van de gelijkaardige professionele boycot van dochter Maxime. Stel je even voor dat jouw werkgever van jou eist dat je afstand neemt van de uitspraken van familieleden op straffe van ontslag, zelfs al ben je zelf niet verantwoordelijk hiervoor en voldoe je professioneel ten volle aan de eisen en aan het arbeidsreglement van jouw werkgever! Dit betreft dubieuze en ronduit ondemocratische methoden die teruggaan op de internationaal gangbaar geworden term “Berufsverbot”. Ik ben het volledig eens met de reactie van columnist Jan Dijkgraaf in zijn open brief aan het “inclusieve” (weliswaar zonder hoofddoekenmedewerkers) bedrijf “Emma®”: https://www.briefjevanjan.nl/aan-de-directie-van-emma-matras/

Nawoord. Wie van mening is dat vrouwen écht vrijwillig postvatten onder textielen kerkers van het boerkatype hebben totaal niets begrepen van wat emancipatie inhoudt en katapulteren zichzelf met een mentale tijdmachine terug naar de 7de eeuw n/chr. De sociale druk en in door sharialanden overheerste landen en regio’s ook wettelijke druk om dergelijke vernederende kledingcode te aanvaarden is immens. Deze blanke geprivilegieerde dames “woke-nepfeministen” zouden best enige tijd in dergelijke contreien, te midden van de gewone bevolking, gaan leven om écht te beseffen welk leed hun seksegenoten aldaar wordt aangedaan.
Lale Gül heeft de moed gehad om dit stramien te doorbreken, ten koste van definitieve verwerping door haar eigen familie en islamitische clans. Lale gelijkschakelen met bruin feminisme is niet alleen degoutant, maar een typisch voorbeeld van blanke deugcollaboratie met islamofascistische onderdrukking van vrouwelijke waardigheid. Wie is nu écht “bruin” in dit verhaal?

LikeLike