Waar het eigenlijk om moet gaan

In de berichtgeving lees je dat duizenden ouders slachtoffer zijn geworden van de toeslagenaffaire. Maar eigenlijk zou er moeten staan dat duizenden zwarte gezinnen slachtoffer zijn geworden van de toeslagenaffaire. Het was geen aanval op ouders in het algemeen. Het was een fraudejacht op zwarte burgers. Mensen met een dubbele nationaliteit. Het was een racistisch algoritme in opdracht van een overheidsdienst die een klopjacht hield op mensen met een buitenlandse achternaam.

In de berichtgeving spreken ze over een affaire maar eigenlijk zouden ze moeten spreken over een catastrofe van ongekende omvang. Zo noem je het toepassen van institutioneel racisme op onschuldige burgers in een progressief Westers land. Al kun je het met gemak ook een laffe rampkraak noemen gepleegd door zwaar bewapende ambtenaren, bewindslieden en bestuursrechters. Functionarissen die elkaar in staat stelden om de misselijk makende drijfjacht op zwarte ouders juridisch tot een goed eind te brengen.

In de berichtgeving staat dat de schuld van deze ouders nu zal worden kwijtgescholden. Maar eigenlijk zou er moeten staan dat zij nooit schuld hebben gehad. Dat een Nederlandse overheidsdienst zwarte burgers ten onrechte exorbitante bedragen heeft laten betalen. In de berichtgeving zou moeten staan dat de schuld die de belastingdienst heeft bij deze moeders, met tegenzin en onder druk van de publieke opinie aan hen zal worden terugbetaald. Dat is toch iets anders.

Ook staat geschreven in de berichtgeving dat het gaat om tienduizenden gedupeerden.  Maar eigenlijk zou er 4 miljoen gedupeerden moeten staan. 4 Miljoen mensen in Nederland hebben een migratieachtergrond. Hun etniciteit is geregistreerd bij de overheid. Culturen gekoppeld aan algoritmes. Dankzij de toeslagencatastrofe weet iedere migrant nu dat je in het huidige Nederland kunt worden aangewezen door een algoritme. Dat het juridische systeem jou geen bescherming biedt maar in staat van beschuldiging zal stellen. Dat je ten onrechte zult worden veroordeeld door een rechter. In de hoofden van 4 miljoen gedupeerden is het veiligheidsgevoel aangetast. Eigenlijk zou er in de berichtgeving moeten staan dat de materiele schade van tienduizenden gedupeerden wel zal worden verrekend maar de immateriële schade van miljoenen gedupeerden niet zal worden vergoed.

Verder mis ik ook nog in de huidige berichtgeving dat het merendeel van de Nederlanders het extra controleren van buitenlui juist heel goed vindt. Dat een groot deel van de Nederlandse bevolking zich werkelijk afvraagt waarom die zwarten niet gewoon werken.  Dat ze die algoritmes wel snappen. Om allerhande racistische redenen. Opgehitst door politieke stromingen. Beïnvloed door media die jarenlang haatpropaganda tegen moslims, vluchtelingen, Marokkanen en allochtonen voerde. Of gewoon overtuigd van eigen standpunten. Veel mensen snappen niet wat er nu zo fout is aan racisme. We zijn toch ook anders?  Het is toch ook zo dat witte mensen harder werken? Hoger zijn opgeleid? Eerlijker zijn? Een betere cultuur hebben? Het zijn de doodnormale opmerkingen en uitspraken op iedere kringverjaardag. Ome Henk zet ‘m voor. Ome Klaas kopt ‘m in en de neefjes Coen en Claes springen er met gebalde vuisten juichend boven op. En het ergste is; al die mensen werken ergens!

Precies daarom is het systeem van binnenuit verrot en kon de ‘toeslagenaffaire’ ontstaan. Vol gespeelde berouw wijzen ambtenaren naar de politiek en wijst de politiek zich nergens bewust van terug naar de ambtenaren. In paniek springt een enkeling overboord.  Anderen grijpen zich vast aan bestaande structuren.  Maar vandaag is het de belastingdienst, morgen opnieuw de politie of een andere dienst. Met de PVV en VVD als twee grootste partijen in de peilingen zullen de algoritmes het voor migranten niet leuker gaan maken, wel steeds ‘makkelijker’.