Verslag van het dierendagcongres

Het was een drukte van jewelste op het besloten dierendagcongres dat eens per jaar op een strikt geheime locatie in Nederland wordt gehouden. Ik was door mijn liefde voor alles wat leeft, één van de weinige tweevoeters die was uitgenodigd.

Nooit eerder zag ik zoveel uiteenlopende dierensoorten bij elkaar in één ruimte. Direct bij de opening van het congres liepen de emoties ook al hoog op. Wat een prachtig openingsconcert had moeten worden van bontgekleurde zangvogeltjes uit de Caribische zangvogelcultuur werd al snel grof overstemd door luid boe-geroep van een groep verontruste stieren die zich achterin de zaal provocatief hadden opgesteld. Hou op! kraste een kraai geïrriteerd. De sfeer was om te snijden. Een gevlekte schreeuwuil nam vlug het woord. Heel even kon je een speld horen vallen.

‘Beste wei- en landgenoten’, opende de uil zijn betoog. ‘Wij zijn hier bijeen om over onze rechten te spreken’. ‘Rechten?!’ onderbrak een geëmotioneerde woelrat boos. ‘We hebben verdomme een eigen politieke partij, een dierenambulance, een dierenpolitie, een dierencrematorium met weelderige dierenbegraafplaatsen! Ook hebben we een eigen dierendag en sommigen van ons zelfs een op maat gemaakte kledinglijn! Maar géén van ons heeft de geestelijke vermogens om als rechtspersoon op te treden!’ Na deze opmerking klonk luid tromgeroffel. Van opwinding lieten sommige dieren een plasje lopen.

‘Is er ook een Malieveld voor dieren?’,  wil een nieuwsgierig damhertje weten. ‘Nee, daar mag je niet onaangelijnd komen’, antwoordde de schreeuwuil goed geinformeerd. Twee Siamezen barstten hard in lachen uit.  ‘Wat een larie!’ gilt een spierwit hermelijntje boos. ‘Ze vermoorden ons!’ ‘Nou dat is nog zachtjes uitgedrukt’, onderbreekt een kleine big.  ‘Zie je die vrachtwagens over de weg niet gaan? genocide! Ik ben mijn complete familie al kwijt geraakt! Allemaal gingen zij op transport naar die vernietigingskampen!’.  ‘Dus uhm.. als wij rechten hebben? Wanneer krijgen we die dan?’ wil het damhertje opnieuw nieuwsgierig weten.  Bij die vraag valt het weer stil in de zaal. Niemand weet hierop het antwoord, ook de gevlekte schreeuwuil niet.  Niet veel later wordt een pauze ingelast. Veel dieren rennen even naar buiten om hun behoefte te doen.  Her en der kun je je opgeven voor een workshop die je later op de middag mag bijwonen. Ik schrijf me in voor de workshop; ‘hoe gaan plaagdieren om met pesten’.

Na de pauze vertelt een hazenwindhond iets over dierenverzekeringen en de slechte dekking ervan. ‘Dekking?’ wil een geïnteresseerde koningspoedel weten. ‘Nee joh, dat is geen echte dekking’,  antwoord de gevlekte schreeuwuil, ‘ze gebruiken die woorden om onze baasjes te kunnen naaien’. ‘Naaien?!’ herhaalt de koningspoedel geschokt.  ‘Laten we ons liever druk maken over de wantoestanden in dierenartspraktijken’, gromt een Bengaalse kater. ‘Laatst sprak ik een hond, die vertelde zijn beste maatje te zijn verloren omdat de arme drommel zomaar een spuitje kreeg! Niet eens omdat dit nodig was, maar omdat het veel goedkoper was om hem af te maken!’.  Uit de zaal klinkt opnieuw luid protestgeroffel.  ‘Ja, en laten we het dan ook hebben over de Jeugdzorg! gilt een langoor konijn. ‘Ze halen wel kinderen weg, maar ons laten ze achter!’.  ‘Inderdaad!’ valt een Cyperse poes, de langoor bij. ‘Legio van mijn vrienden zwerven om die reden nu op straat, als ze al op eigen gelegenheid weg konden komen’.  ‘Nou en wat te denken van de politie!’ roept ditmaal een Duitse herder. ‘Jarenlang heb ik bij hen gewerkt en van dichtbij heb ik gezien dat ze alleen al bij een verdenking, terriërs preventief afschieten! Op basis van hun ras hé!’.  Allerhande dieren kunnen tal van voorbeelden opnoemen van misstanden en het overschrijden van hun dierenrechten.  Dan, vanaf de achterste rij, staat een oer- Hollandse bonte koe boos op en loeit geëmotioneerd dat bij het verdelen van graaslanden, buitenlandse koeien, waaronder de Schotse Hooglanders en de Galloway koeien voorrang krijgen en mogen grazen in oer-Hollandse bijzondere natuurgebieden, terwijl de van oorsprong Hollandse koe nu zit opgesloten in donkere stallen, klaar om verwerkt te worden tot frikadel. Een groep huilers van de zeehondencrèche barst op de voorste rij in onbedaarlijk snikken uit.

In de hal is intussen de workshop; ‘lamgeslagen’ gestart. Schapen gaan hier met elkaar in debat over wat erger is: halal slacht of industriële slacht? De emoties lopen hierover zó hoog op dat het geluid in de congreszaal volledig wordt overstemd. Elders in het gebouw is een symposium over het leven van dieren op de Oostvaardersplassen afgelast. Door het hek om het natuurgebied heen, kon geen van de uitgenodigde dieren komen.

‘Mag ik dan ook nog even iets positiefs zeggen?’,  Het stemmetje van een kleine marter is zo opvallend dat iedereen even opkijkt.  ‘Dankzij de Flora- en faunawet kon ik in mijn eentje de bouw van een winkelcentrum tegen gaan’, zegt de marter stoer.  Een luid applaus klinkt.  ‘Dit is inderdaad een mooie afsluiter van dit congres’, besluit de gevlekte schreeuwuil.  ‘In de hal liggen formulieren die we later als ‘PET’-itie zullen gaan aanbieden. Schrijf daarop jouw wensen, deze zullen we later aanbieden aan de Partij voor de Dieren’.

Al met al werd het  voor mij een indrukwekkende dag. Ik heb met veel dieren nog lang nagesproken. Veel verschrikkelijke verhalen aangehoord en hun beloofd dat ik als tweevoeter de PET-itie zou overhandigen aan de partij voor de dieren. In deze petitie staan de volgende standpunten geformuleerd:

Boerderijdieren:  Eisen meer graasland, willen meer naar buiten en willen verplichte schaduwplekken tegen uiteenlopende en extreme weersomstandigheden. Ook eisen zij recht op family-life. Veel van hun kinderen worden direct na hun geboorte weggehaald en hun mannen gedeporteerd.

Huisdieren: Eisen recht op bescherming en willen net als kinderen worden weggehaald, wanneer er bij hun baasjes sprake is van psychiatrie, verslaving, agressieproblemen, laagbegaafdheid of extreme armoede.

Knaagdieren, vogels en vissen: Eisen een verbod op de verkoop van hokken en kommen in winkels waardoor zij levenslang (zonder iets te hebben misdaan) worden opgesloten, geïsoleerd en verwaarloosd. Als vogels bestemd waren om hun leven lang op een stokje te zitten, hadden ze geen vleugeltjes maar een zuignopje onder hun lijfjes  gehad.

En tenslotte geven alle dieren aan het noodzakelijk te vinden dat er een dierenombudsman in het leven wordt geroepen. Een tweevoeter die continue de misstanden blijft benoemen. Pas dan – vinden zij – is er sprake van een vrolijke dierendag!