Als ik een politieauto door mijn wijk zie rijden vraag ik me altijd direct af waar of wat er aan de hand is. Ik weet dat de aanwezigheid van politie in het straatbeeld mijn veiligheidsgevoel zou moeten vergroten, maar inmiddels word ik er erg onrustig van. Zo ook op de snelweg. Bij het zien van een naderende politieauto is het eerste waar ik aan denk: “heb ik mijn gordel wel om? Ligt mijn mobiel wel ver genoeg? ben ik wel gekeurd?, rijd ik niet te hard?, o fuck! mijn banden zijn te glad!?” Opgelucht ben ik dan ook altijd wanneer ze gewoon doorrijden. Helemaal dodelijk zijn overigens die dienders die je ter hoogte van de bakker aanspreken omdat ze vanuit de verte hebben gezien dat je het laatste stukje met je fiets over het trottoir fietste. Tjing, tjing, kassa!
Met enige regelmaat ontvang ik dan ook een brief van het Centraal Justitieel Incassobureau. Zo reed ik het afgelopen jaar in Bunnik onverantwoord negen kilometer te hard, liet ik de poedel van een vriendin gevaarlijk onaangelijnd in een door de overheid verzorgd groengebiedje poepen en zat ik –toegegeven het was een gezellig gesprek- op weg naar mijn werk met mijn vriendin te kleppen in de auto. Ik werd voor mijn aanwezigheid binnen het publieke domein exorbitant hard gestraft met dermate hoge boetes dat ik nu nog steeds geen Ipad heb kunnen kopen.
Anderzijds levert het van een moord verdacht zijn, bij gebrek aan sluitend bewijs opvallend vaak vrijspraak op. Ook kun je prima tien keer worden verdacht worden van seksueel misbruik, zolang je de kleuter na gebruik maar grondig uitspoelt. Zelfs De oud-premier van Kosovo, Ramush Haradinaj, is door het Joegoslaviëtribunaal vrijgesproken van oorlogsmisdaden! En een 47-jarige vrouw uit Lelystad is ook vrijgesproken van de moord op haar man omdat niet kon worden bewezen dat zij haar man door wurgseks van kant had gemaakt! Nee, de man praat niet meer, nogal wiedes! Maar wat te denken van de vrijspraak van die man die op agenten in reed!! en alleen maar omdat opzet niet kon worden bewezen. De wereld op zn kop! Dus wegrijden van een agent die je staande wil houden is duurder, dan gewoon vol op hem in te rijden?!
Omstandigheden kunnen een zaak dermate bepleitten dat de kans op vrijspraak groter is wanneer je een reëel gevaar voor de samenleving bent, dan wanneer je in een moment van verstandsverbijstering je telefoon in de auto op neemt. Dan ineens telt het niet dat je even ontoerekeningsvatbaar was, je het eigenlijk niet opzettelijk deed en/of je misschien ook gewoon een onderliggende psychische dwangstoornis hebt.
Zo is dus een bushokje in elkaar trappen goedkoper -als je dit voor de eerste keer doet- dan het vergeten van je strippenkaart.
Wanneer je je eenmaal binnen het strafrecht begeeft lijken de straffen vaak opvallend laag en heb je zoveel recht op bescherming tegen het gezeur van je slachtoffers dat je met een beetje advocaat in veel gevallen de dans kunt ontspringen. Een geheel andere maatstaf wordt gehanteerd bij de categorie hardwerkende Nederlanders. De brandweerman bijvoorbeeld, de verpleegster, de boekhouder en de bakker. Doorsnee mensen. Mensen die de wereld, de economie een beetje vooruit proberen te helpen, ieder vanuit een eigen talentje. Het stoort me enorm dat juist deze mensen door de Nederlandse Overheid hard worden aangepakt als ze per ongeluk of semi per ongeluk iets verkeerd doen.
Het overkwam onlangs mijn tachtig jarige moeder. Welliswaar ongeschoold maar toch twee maal geridderd vanwege uitstekend geleverde maatschappelijke diensten. Nooit eerder kreeg zij een boete. Als iemand nooit iets verkeerds doet is zij het wel en dat al tachtig jaar! Op een ochtend reed ze in haar pausmobiel – zoals alle ouderen- tergend langzaam op een kruispunt af. Het stoplicht stond op rood, dus remde ze af. Verstoord door luid geclaxonneer en woedend gebarende medeweggebruikers werd ze geattendeerd op het feit dat ze niet naar het stoplicht moest kijken maar naar de man op het kruispunt die druk armgebarend het verkeer stond te regelen. De man gebaarde druk dat ze door moest rijden. Ietwat verward gaf ze gas en reed ze door rood. Flits! Flits! Kennelijk deed de flitspaal het wel..en toen begon de ellende.
Enkele weken na haar monsterlijke daad kreeg ze een brief van het Centraal Justitieel Incassobureau. Of ze even 220 euro wilde betalen. Hallo, 220 euro?! Dit zijn bedragen waar sommige mensen een hartstilstand van kunnen krijgen, zeker als ze al tachtig zijn! Ook zijn dit bedragen voor iemand met een klein pensioentje wat resulteert in het nagenoeg niet meer kunnen doen van boodschappen. Drie dagen heeft ze er niet van geslapen. Ontgoocheld belde ze mij uiteindelijk op. Ik vertelde binnenkort langs te komen en dan zouden we samen wel even gaan bellen. Dit stelde haar enigszins gerust. Echter de boete raakte in vergetelheid, ik kwam later dan gepland. Een verhoging had haar nu bereikt , ze moest nu rond de 500 euro betalen. Ik wilde een bezwaarschrift in gaan indienen, maar dat durfde mijn moeder niet, ze stamt namelijk nog uit een tijd dat je goed moet luisteren naar dokters en overheidsdiensten. Bovendien stond in de brief dreigend vermeld dat ze meer dan 1000 euro zou moeten gaan betalen bij een derde verhoging!! Mijn moeder, per ongeluk door rood, verward door de situatie, geteisterd door het lot, gezagsgetrouw en bang voor nog meer straf zal dit jaar, misschien ook haar laatste jaar zou nu niet meer op vakantie kunnen.
En daar kan ik erg boos om worden. Het wordt tijd dat we eens gaan opstaan tegen het maatschappelijk onrecht wat op legale wijze ieders burgerrechten van alle kanten schaadt. De roep om hardere straffen, langere straffen en zwaardere straffen van rechtsdenkend Nederland treft niet de echte criminelen die onder het zwaarbewaakte strafrecht steeds vrijspraak krijgen, maar het treft menig goedbedoelende burger hard en diep in zijn civiele portemonnee.
De menselijke maat lijkt compleet uit het oog verloren. Je als eenvoudige burger op straat begeven komt je linksom of rechtsom steeds vaker peperduur te staan. Wordt je autoradio niet gejat, dan plundert de ficus je rekening wel even leeg omdat je tien minuten te laat was om de parkeermeter bij te vullen. Een normaal gesprek met een parkeerwacht is niet mogelijk, klagen bij de politie evenmin..en het sturen van een bezwaarschrift levert in ongelofelijk veel gevallen niets op.
Met verbazing – en daarna hou ik er maar weer over op- keek ik dan ook naar het programma: de rechtbank. Een koerier had iets met een bestelbusje afgeleverd bij een bejaardenhuis. De nietsvermoedende man reed langzaam achteruit en zag een bejaarde over het hoofd die hij even later onder zijn bus moest los peuteren. Het mens – het zal je moeder maar zijn- overleed op weg naar het ziekenhuis aan haar verwondingen. De man had het niet per express gedaan wel werd hem werd onachtzaamheid verweten..waarvoor hij 500 euro moest betalen!! Ik was blij voor hem, maar hoezo maar 500 euro?!
Ik flikkerde van mijn stoel af van verbazing. Een bejaarde dood rijden in Nederland is dus net zo duur als je verward over een verkeerplein heen laten jagen en heel onachtzaam je boete een week te lang laten liggen?!
Nou ja, dan weten we dat ook weer.
#sylviawitte 