Geef de wereld maar aan vrouwen..

India heeft Pakistan gebombardeerd. Nou dat weer. Het is alsof de wereld collectief in een midlifecrisis is beland. Misschien moeten we toch maar eens serieus gaan nadenken over geboortebeperking. Niet voor mensen in het algemeen maar gewoon voor mannen. Eén per gezin is ruim voldoende. De aarde zucht inmiddels harder dan Greta Thunberg bij een kolencentrale.

Er zijn momenteel 59 gewapende conflicten in 34 landen. Het hoogste aantal sinds het begin van de telling in 1946. Alleen in 2022 vielen er al 310.000 doden door al dat georganiseerde geweld, en sindsdien is dit aantal op jaarbasis alleen maar toegenomen. Geef mannen een uniform en ze wanen zich Alexander de Grote. Geef ze een vlag, en ze tekenen de halve wereldkaart opnieuw. Geef ze een terrasstoel of een willekeurige reden en de boulevard van Scheveningen ligt weer in puin.

Vrouwen doen dat niet. Vrouwen lopen winkels plat, maar slopen ze niet. Vrouwen kunnen ontploffen, maar bombarderen niets. Zelfs in vredestijd en met een volle koelkast houden mannen het oorlogsspel in stand. Op hun Playstation voeren ze digitale veldslagen, schreeuwend via hun headsets naar twaalfjarige tegenstanders met gebruikersnamen als “xX_SniperGod_Xx”. Vrouwen spelen Zelda. Ze redden prinsessen. Ze beklimmen bergen en planten bloemen in pixelgrond. Ook in digitale werelden bouwen vrouwen aan hun toekomst, terwijl mannen die van hen liever opblazen.

Het is genoeg. Ik ben er helemaal klaar mee.

En voordat de tegenreactie komt — “Niet alle mannen” — laat me je alvast geruststellen: klopt. Niet alle mannen. Alleen die met macht, of een testosteronoverschot, of toegang tot knoppen waarmee je de mensheid kunt uitroeien. De mildere varianten schreeuwen naar voetbalwedstrijden alsof ze persoonlijk de loopgraven in moeten, of ze staan te brullen bij een AZC omdat ze denken dat Hassan speciaal vanuit Ethiopië is gekomen om Wilma te verkrachten.

Incidenteel komt dit voor, want ook dat zijn mannen. Maar Layla, Amina, Fatima en Zahra zijn allemaal vrouwen die dezelfde weg hebben afgelegd en die doen dat niet. Uit welke hoek van de wereld ze ook vandaan komen.

Dus: geboortebeperking. Minder mannen. De wereld is het zat.

Kijk alleen al naar de klimaattoppen. Zaal na zaal vol mannen in donkere maatpakken, het civiele equivalent van een velduniform: strak, kleurloos en bedoeld om elk spoortje identiteit en menselijkheid te verbergen. Ze dragen het allemaal. Om vervolgens met geciviliseerde gezichten te zeggen dat er “concrete stappen” moeten worden genomen, terwijl buiten een ijsbeer verdrinkt en het regenwoud verandert in IKEA-laminaat. Ze kunnen het gewoon niet.

Daarom is het tijd voor een wereldwijde machtsoverdracht. We zullen hen rustig moeten uitleggen dat het zo niet langer gaat. Dat de planeet moe is. Dat wij moe zijn. Dat we nu graag eventjes zonder oorlog, zonder opgeblazen ego’s, zonder rellen, zonder plunderingen, zonder gele vlaggen, rode vlaggen, zwarte vlaggen -gewoon vlagvrij- de boel willen herstellen.

En als dat echt niet helpt… dan zullen we het helaas preventief moeten oplossen.

In maand drie van de zwangerschap even een echo. Kijk, daar is het hoofdje… daar het ruggetje… en daar — oh jee, een piemeltje! Nou, spuit erin. Voelt hij niks van en het scheelt de wereld een hoop gelazer. Dat is cru. Maar de situatie is ook cru. Want als de man ons toch massaal aan het uitroeien is, dan kunnen we beter preventief denken. Niet in kogels, maar in keuzes. Niet in raketten, maar in redelijkheid. Niet in spierballen, maar in verstand. Bovendien hebben ze hebben hun kans nu wel gehad. Ze hebben het geprobeerd. Ze hebben de bommen gegooid, de deals gesloten, de dictaturen opgericht, de wereldoorlogen gevoerd. Maar het werkt niet. De wereld bloedt uit zijn voegen.

Dus het is tijd voor een nieuwe wereldorde. Zo eentje waarin empathie geen zwakte is, maar beleid. Waar conflicten worden opgelost met gesprekken en niet met kruisraketten. Een wereld met thee, rust en realisme. Door vrouwen en juist daardoor voor iedereen.