Ik hoorde in het nieuws dat er wederom 700 mensen in Ter Apel buiten moesten slapen. Onwerkelijke aantallen. De stakkers komen van heinde en ver en veel van hen zijn voor de rest van het leven getekend. Er verblijven vijf keer zoveel kinderen als toegestaan. Veel van hen brengen zonder hun ouders de nachten zittend door op stoelen. Buiten liggen getraumatiseerde en gedehumaniseerde vluchtelingen op dunne dekens warm koud en daarna vochtig te worden. Volgens het Rode Kruis zijn veel vluchtelingen ziek of zwaar vermoeid. Ze zien stumperds die wonden op hun voeten hebben van het lopen en huiduitslag door slechte hygiëne. Ook zien ze mensen met klachten als keel- en hoofdpijn. Een van hen kreeg zelfs een hartaanval en een ander (diabeet) bezweek omdat hij wekenlang geen insuline kreeg. Een stukje verderop stierf na een barre tocht een weerloze baby in de wanhopige armen van een volledig gebroken moeder.
Anders dan de media én de politiek ons wil doen geloven is de schrijnende situatie een goed geregisseerd en strak doordacht staaltje VVD asielbeleid. Een hardvochtig beleid dat zegt; ‘wie niet nog niet is aangemeld bij het COA heeft geen recht op humanitaire voorzieningen’. Denk je dat toch eens in. In een land waar Internationale Mensenrechtenverdragen zwaar verankerd in de grondwet zijn opgenomen. In een land dat voortdurend met zijn wijsvinger wappert wanneer in andere werelddelen mensenrechten worden geschonden. Waar topsporters wordt gevraagd om alsjeblieft geen sportieve prestaties te leveren daar waar rechten worden vertrapt. Waar het Internationale Strafhof de rest van de wereld de maat neemt. In uitgerekend dát land stelt men zonder blikken of blozen dat wie door een te lange wachtlijst bij het COA (dus buiten de eigen schuld) zich nog niet heeft kunnen aanmelden, dat voor hen de aanspraak op humanitaire mensenrechten vervalt.
Dit bijt niet alleen met allerhande verdragen maar het is goddeloos schandalig. Schandalig omdat mensenrechten juist voor hen in het leven geroepen zijn. Ze werden geschreven om de allerzwakste te beschermen tegen de macht en minachting van de staat. En waren bedoelt en ingericht zodat iedereen kan rekenen op een leven in menselijke waardigheid.
In Nederland in Ter Apel is het humanitaire mensenrecht per direct komen te vervallen. Om het verder ontmenselijken van dit asielbeleid uitgevoerd te krijgen heeft de Groningse burgemeester eveneens een VVD-politicus (toeval of niet) een noodverordening ingezet om alle gedoneerde tentjes en kampeermiddelen te verbieden én te vorderen! Uitgerekend deze burgemeester die enkele jaren daarvoor nog dienst deed als ombudsman. Een klachtbehandelaar die onderzoek deed naar de rechtmatigheid van gedragingen van de overheid. Dat juist hij opdracht gaf om het dehumaniseren van vluchtelingen dieper in steen te beitelen is schandalig en gewetenloos en zou wat mij betreft prima als een piramidaal misdrijf in de asielcrisis gezien mogen worden.
De Nederlandse overheid heeft schurft beleidsmatig geïnstitutionaliseerd. Het beleid is er inmiddels op gericht dat mensen ziek worden. Doelbewust worden er geen noodvoorzieningen aangebracht. Volledig doordacht is besloten om hen niet te laten douchen en om beperkt toiletten aan te bieden, ook al staan goedkope festival toiletten iets verderop ongebruikt op een industrieterrein opgeslagen. Ook legertenten worden expres niet ingezet. Geen hulpverleners maar politieagenten worden gestuurd om bewapend met kogelvrije vesten en een Walther P99Q de onmachtigen, de zieken, de gefrustreerden en de getergden onder dwang te houden. Met het rampzalige gevolg dat zij die zich van binnenuit huilend, boos, bang of belast met psychiatrische problematiek proberen te verzetten de media kopgroot haalt en als ondankbare onruststoker of overlastgever wordt weggezet.
Het is anno 2022. Vluchtelingen zijn ondertussen tot onmens verklaart. In de wijde omgeving van Ter Apel is het Glazen Huis van 3FM Serious Request niet te bekennen. Artiesten zijn oorverdovend stil. We leven in een donkere tijd zonder een vrolijke Band Aid die uit humanitaire overweging het terrein om had kunnen toveren tot een festivalterrein. Rappers zingen klaagliederen over hun eigen achtergestelde levens. Boudewijn de Groot is dood en ook ‘We Are The World’ bestaat niet meer.
En het is stil, doodstil op het Malieveld.
#sylviawitte 