Ga je mee?

Hotspot Hutspot is een Rotterdams restaurant gerund door mensen die in het echte leven volledig buitenspel zijn gezet. Uitgekotst. Afgewezen. Gewoon niet goed genoeg. Niemand van het personeel kon overleven in de wereld daarbuiten. In dit restaurant komen de verschoppelingen bijeen. De bankzitters. Samen bouwen zij aan een menselijk product waar de wereld stiekem om snakt. Voor 6.50 euro een drie gangen menu. De producten zijn vers. De kwaliteit van de gerechten is hoog. Het restaurant wint prijzen en heeft van IENS in 2018 een top recensie en een certificaat gekregen!  Dit is het enige restaurant waar je geweldig kunt eten als je niets meer te makken hebt. Voor de allerarmsten wacht een gratis maaltijd.  Omdat voedsel hier niet in de prullenbak belandt en fooien worden opgespaard.

Dit soort initiatieven zijn de heipalen van ons fundament. Het maakt ons menselijk en bewust. Dit gaat over meer dan eten. Dit gaat over solidariteit. Over zingeving, over samen zijn maar vooral over liefde. Dat dit restaurant op sommige dagen meer personeel heeft dan gasten is stiekem best verdrietig maar eigenlijk ook heel fijn.

Dus ga je mee?

Want vandaag staat er witlof met gepofte aardappel en een varkenshaasje op het menu. Om je vingers bij af te likken zo goed op smaak. De eerste gasten zitten al likkebaardend aan tafel. Sommigen komen iedere dag.  Studenten, ouderen of mensen die gewoon voor weinig geld zalig willen eten. Op een van de tafeltjes staat de tekst; ’karma is een bitch’ geschreven. Het grappige tafeltje is in elkaar geknutseld met afgedankte plankjes zwerfhout. Elders in het restaurant maakt een meisje van hooguit acht jaar de gehavende tafeltjes gezellig op. Bij iedere stap die het meisje maakt, flikkeren haar gympies vrolijk felgekleurde lampjes. Ze heeft dezelfde schoentjes aan als het jongetje die laatst in de bediening liep. Hij hielp mee om de armoede in zijn gezin te ontvluchten. In ruil voor het dekken van de tafeltjes vulde hij dagelijks zijn eigen maag en nam hij aan het eind van de middag een tas gevuld met eten mee naar huis.  Het meisje met de flikkerende schoentjes lijkt nu zijn plekje te hebben overgenomen.

Dus ga je mee?

Terwijl een oudere meisje van amper twintig, zichzelf moed in spreekt voordat ze mijn bestelling op komt nemen, zie ik hoe ze wordt aangemoedigd door een jongen uit de keuken.  Onzeker komt ze op me af.  Ze maakt geen oogcontact maar glimlacht zacht. Nadat ze mijn bestelling heeft aangehoord keert ze op een holletje terug naar de keuken.  Daar zie ik hoe ze opgevangen wordt door de jongen die haar eerder had aangemoedigd. ‘Goedzo!” hoor ik hem zeggen, “dat heb je goed gedaan’. Het meisje straalt. Haar linkerbeen trilt van opwinding. Ook het meisje met de lampjes in haar schoenen steekt haar duimpje in de lucht. Op de achtergrond klinkt een muzikale roffel met keukengereedschap op de achterkant van een paar pannen.  Het is de 23 jarige Chanel. De kok. Een van de vele motoren achter dit heerlijke project.

Ga gewoon mee joh!

Bij het afrekenen vertelt de kok: ‘ Wij verkopen hier geen gebakken lucht. Onze keuken wordt gerund door autisme, smetvrees, uitsluiting, verstoting en verslaving. We maken liefdevolle gerechten voor armoede, eenzaamheid en afhankelijkheid. Dankzij dit restaurant kreeg ik een kans. De winst van dit restaurant zit vooral in het bieden van kansen en in het delen van geluk’.

Dus dat.

Ga gewoon!

Stel geen vragen.

en zeur niet..