internationale mannendag

Vrouwen vormen ongeveer 50% van de wereldbevolking en doen 66% van al het werk. Daarmee verdienen ze 10% van het wereldinkomen en weten ze maar 1% van alle bezittingen in de hele wereld in handen te krijgen!

Sorry dames, maar ik snap nu wel waarom we niet serieus worden genomen.

Misschien moeten we hand in eigen boezem steken. Mogelijk zijn vrouwen zelf ook schuldig aan hun belabberde positie dankzij het krabbenmand effect.

Zo stelde ik ooit eens aan mijn voormalige werkgever voor om de vrouwen toiletten in het kantoor van tampons te voorzien. Op kosten van de baas natuurlijk. Zelf vond ik dit destijds een hele emancipatoire gedachte. Tenslotte investeren bazen ook in toiletpapier, elektrische geurmachines en in frivole wegwerpbakjes. Vreemd genoeg lijkt geen baas te willen weten dat de helft van het personeel met enige regelmaat hevig bloedend, met zware rugkrampen of volledig uit balans gebracht door rond gierende hormonen, met héle belangrijke klanten aan de telefoon zit. Dus was het geen gemakkelijk agendapunt.  Zo eenvoudig als het is om een briefje op het prikbord te hangen met de vraag: ‘wie heeft mijn kaas opgegeten?’  Zo ingewikkeld is het om een briefje op te hangen met de vraag: ‘wie is er voor de zoveelste keer doorgelekt op mijn bureaustoel!”.

Zo’n gek voorstel leek me het dus niet om een beetje extra aandacht te vragen voor het vrouwenleed tijdens kantooruren. Bovendien vroeg ik niet direct om een vrouwenparkeerplaats, zoals in Duitsland. Een gelijkwaardiger salaris zoals in Zweden. Ook vroeg ik niet om nog eens door te mogen stromen naar een hogere positie zoals in God mag weten welk ander bananenland ook vroeg ik niet om een nationale vrije vrouwendag zoals in Rusland en zelfs de Oekraïne!

Ik vroeg alleen maar om tampons.

Tegen iedere verwachting in kreeg ik bijval van mijn mannelijke collega’s en ook mijn baas berichtte dat als er genoeg animo onder de vrouwen was, de toiletten voortaan vrouwvriendelijker konden worden ingericht. Dat is geregeld dacht ik. Van zeer korte duur overigens. Loeihard werd ik in de façade van mijn bloederige kruistocht knock-out geslagen door uitgerekend mijn vrouwelijke collega’s.  Eerst vlogen ze mij en daarna elkaar in de haren. Argumenten als: ‘iedereen heeft toch het liefst haar eigen merk’ werden overschreeuwd door:  ‘dan worden ze vast gestolen!’  waarna in een vloeiende beweging hardop werd uitgesproken wie dan de vermoedelijke daders zouden kunnen zijn.  De schoonmaaksters natuurlijk.

De discussie over tampons vloog alle kanten op en verhitte de kantoortuin zo erg dat mannen en vrouwen tijdens de lunch een tijdje gescheiden hebben gegeten. De mannen overigens omdat ze de kantinekroket anders niet langer doorgeslikt kregen. Uiteindelijk won het argument dat vrouwen menstruatieproblemen toch als een privé zaak zien en kon het plan weer door de plee gespoeld.

Dat zijn dus vrouwen. Anders dan mannen. Als mannen een week per maand zouden bloeden had er allang een complete EHBO-kit op ieder toilet in Nederland gehangen. Bedrijfshulpverleners waren tot op de tanden uitgerust geweest. Van biologische scharrel tampons, tot anti allergische tampons in de vorm van tieten werden dan op iedere hoek van de straat gratis uitgedeeld. Bij tien liter tanken zou je een doosje gratis krijgen. Er zouden digitale tampons worden uitgevonden die een handig piepje afgeven via je app, zodat je precies weet wanneer je een nieuwe moet inbrengen. Ook zouden er mannen zijn, die zo’n app dan weer direct konden hacken, just for fun. Ze zouden broekriemen hebben met speciale opberghoesjes, en ze zouden het vrouwen laten maken. Want ook al doen mannen minder, ze zeiken ook minder, verdienen meer en hebben fucking 99% van alle bezittingen in de wereld in handen!  Of je nou ongesteld bent of niet, maar dat zijn indrukwekkende cijfers! Dus alleen al daarom wil ik dit jaar en misschien wel uitgerekend op internationale vrouwendag een lans breken voor de introductie van een internationale mannendag. Niet die van 19 november, maar gewoon een dagje extra.  Als statement en omdat we dan nog altijd de rest van het jaar over hebben om ons verder in het gezicht te laten plassen.