Roodkapje en de boze wolf. (politiek voor de allerkleinsten)

1. Niet bevrijd kunnen / willen worden;
In de basis denk ik dan dat ze (plat gezegd) niet zoveel te willen hebben. Laten we eerlijk zijn; niemand heeft ze gedwongen om hier te wonen. En als ze er dan toch voor kiezen om hier te gaan wonen, moeten onze normen en waarden het uitgangspunt zijn voor hun. Puur en alleen al vanuit fatsoensoogpunt en de behoefte om te integreren, zou je verwachten dat men onze gewoontes kopieert. Maar als je in de zwarte wijken kijkt, zie je regelmatig dat ook tweede en derde generatie Nederlanders met Turkse / Marokkaanse roots, hun huwelijks partner uit het land van herkomst halen. Op deze wijze worden de achterstanden in stand gehouden en wordt er nauwelijks vooruitgang geboekt op emancipatievlak. Bovendien zijn veel zwarte wijken getto’s geworden, waarin weinig prikkels zijn voor nieuwe Nederlanders om te integreren. Hopen dat het allemaal vanzelf goed komt; daar geloof ik dus niet in. We zien ook in de banlieus in Frankrijk waar het toe leidt, als er niet wordt ingegrepen. Daarnaast bestaan er binnen bepaalde culturen bepaalde dynamieken die niet stroken met de onze en een positieve ontwikkeling op emancipatiegebied in de weg staan. Ik doel hier dus de machtspositie van mannen ten opzichte van vrouwen, of zoals de Franse socioloog Tarik Yildiz (die zelf opgroeide in een banlieu) zei: “Waar ik vandaan kom is alleen respect voor wat sterk is, wat zwak is kan rekenen op minachting. Wijkagenten moeten gewapend zijn en zich streng maar correct opstellen.”

Binnen die dynamiek en binnen die man-vrouw verhoudingen, moeten moslimvrouwen hun weg zien te vinden. Ik denk dat er grofweg 3 groepen dames zijn; zij die zich gedwee en gedachtenloos overgeven aan de gewoontes en gebruiken van de cultuur van afkomst, dames die zich er met hart en ziel aan overgeven (en dus zeer bewust de hoofddoek opzetten, als was het alleen maar als ‘dikke vinger’ naar de Westerse beschaving, en die zich gediscrimineerd voelen als ze op de hoofddoek worden aangesproken) en de dames die de hoofdoek wel af willen doen maar daar lang niet altijd de ruimte voor krijgen / voelen vanwege hun verstikkende sociale omgeving (pa en broers die boos worden/schaamte voor de familie). In ieder geval die laatste groep moeten we helpen !! Maar ook zeker de eerste twee groepen moeten we mijns inziens nadrukkelijker duidelijk maken dat het principe van een hoofddoek niet strookt met onze gelijkheidsgedachte rondom man-vrouw.

En tsja, dan komen er twee Nederlands uitgangspunten met elkaar in conflict; enerzijds mag een ieder zijn wie hij wil, en anderzijds willen we alles de kop in drukken wat riekt naar onderdrukking… Ik pleit wat dat betreft toch voor een hardere lijn en vind dat we wat dat betreft nadrukkelijker onze Nederlandse verworvenheden voor ‘de vrouw’ mogen verdedigen. Laten we in ieder geval niet gaan doen alsof de hoofddoek iets normaals is…. !! Bovendien (en nu val ik volgens mij in herhaling),cals de dolle minas zo soft waren geweest als jij voorstaat, had jij nu maar 1 recht gehad, namenlijk het aanrecht.(beetje flauw, maar zo is het wel…) Ik denk dat ik mede namens mijn vrouw en dochters spreek als ik zeg dat we deze strijdbare dames uit de jaren 60 en 70 erg dankbaar mogen zijn. Mijn moeder is nog van de generatie voor wie het huisvrouw zijn het hoogste doel in het leven was. Ze had helemaal niets op met het feminisme. Nu is ze vol lof over haar (schoon)dochters die het zo goed doen op de arbeidsmarkt. En tsja, als ze nu jong was geweest, was ze ook zeker een carrieretijger geworden. Wat de emancipatie van allochtone vrouwen betreft; ze moeten hierbij gewoon actief geholpen worden (ook al willen ze het zelf niet) want anders komt het echt niet goed en ben ik bang dat er een cultuurclash komt in Nederland.Ik ben er, om eerder genoemde argumenten, dus niet van overtuigd dat het vanzelf gaat. Overiges altijd oog houden voor zij die op wat voor manier dan ook in verdrukking komen… Maar de discussie/strijd moeten we aangaan, al was het alleen maar voor de dames die graag de hoofddoek af willen doen maar er de moed niet voor hebben…

2. We hebben volgens mij veel gemeen Sylvia; we zijn beiden geboren rond 1970, hebben een meidengezin en zijn beiden werkzaam in de sociale hoek. En als ik me niet vergis hebben we allebij een protestants gristelijke jeugd gehad. Maar frappant om te merken hoe verschillend wij desondanks zaken ervaren. Mijn drie puberdochters zijn echte meisjes-meisjes. De oudste twee hebben qua scholing al een duidelijke keuze moeten maken (profielkeuze) met het oog op de toekomst. Maar beiden hebben heel bewust voor profielen gekozen die leiden naar sectoren waar mannen ni in de meerderheid zijn (dus niet de zorg etc.). Wij als ouders, maar ook onze dochters niet, hebben op geen enkele wijze iets van ‘sturing’ daarin gemerkt. Alle informatie die wij als ouders, maar ook de kinderen, aangereikt kregen, was naar mijn idee, geheel neutraal. Ik heb zelf ook niet gemerkt dat ik mijn dochters richting een profiel wilde sturen, wat leidt naar typische vrouwenberoepen. Ik denk dat dat bij de oudere generatie (wellicht de onze ?) nog anders was. Maar dat kan ik me niet herinneren; heb zelf in eerste instantie de route mavo-meao-heao gedaan, en heb volgens mij altijd wel in klassen gezeten met evenveel jongens als meisjes. Bovendien zie je ook maatschappelijk gezien, positieve onwikkelingen; vroeger waren bijna alle onderwijzers mannen. Nu zijn het (in ieder geval in het basisonderwijs) allemaal dames. Bovendien is voor de gelijkheid van man en vrouw (in zijn algemeenheid) in Nederland continu aandacht. Denk alleen maar aan de regelmatig terugkerende aandacht voor het tekort aan vrouwen in topposities en alle stimuli om hier verandering in te brengen. En dat sorteert dus volgens mij effect, al is het misschien op sommige vlakken te geleidelijk. Maar de specifieke aandacht voor de vrouwen (en mannen!) met een andere culturele achtergrond ontbreekt, zodat de kerngedachte van het Nederlands emancipatiebeleid (man & vrouw zijn volledig gelijkwaardig) hen niet (niet echt) bereikt.

LikeLike