Vandaag hangt er een grijze, pluizige deken over Nederland. Anders dan je op het eerste oog zult denken is dit niet zo maar een deken. Deze vochtige wolkendeken is een mantel der liefde. Althans zo menen Indianen uit het noorden, Sjamanen uit Peru en geneeswijzers uit diep donker Afrika. In de sterren staat volgens hen geschreven dat vandaag de maan zijn eeuwenoude afspraak zal nakomen met de zon. Met elkaar zullen zij de liefde gaan bedrijven.
En dat is bijzonder. Want de zon is een ster, gevuld met gas en de maan is een planeet massief van steen. Zowel in de basis als in de kern van hun oorsprong hebben zij niets, maar dan ook helemaal niets met elkaar gemeen. Ze zijn het verschil tussen de dag en de nacht, tussen dood en leven tussen oorlog en vrede. Onvergelijkbaar. Ze bestaan omdat de ander bestaat en lijken in oorsprong niets op elkaar.
en toch..
Na al die jaren dat hij om haar heen heeft gedraaid, zal de maan vandaag ongeduldig maar langzaam naar het hete hemellichaam van de zon schuiven. Zij zal zijn gesteente doen smelten. Hij zal haar in vuur en vlam zetten. Snikheet zal ze het hebben als het aan hem ligt. Vijftien jaar lang opgebouwde oerdrift zal haar deel zijn. Hij zal haar uit haar vertrouwde kosmos halen en haar tot de nok toe vullen met zijn lava. Planeetjes zal ze baren. Veel planeetjes en vooral ook zijn planeetjes! Zij weet dit en wil niets liever dan een paar jonge planeetjes om voor te zorgen. Om lekker warm te houden. Om dag en nachtje mee te kunnen spelen. De maan kennende zal hij haar niet half, maar heelal nemen. 50 tinten rood zal hij haar kleuren.
Maar om te voorkomen dat iedereen vanaf de aarde mee kijkt zal de maan de aarde bedekken met de mantel der liefde, verduisteren desnoods. Want sommige dingen hoe universeel ze ook lijken verdragen nu eenmaal geen daglicht.
#sylviawitte 
Schitternd….heel poëtisch…ik hou hiervan….
LikeLike