Naar de sauna..

Ik ben zo,n meisje die zichzelf vroeger op de basisschool zowel voor- als na de gymles het liefst uitkleedde in een apart hokje. Liever werd ik uitgescholden voor stinkdier, vlooienbaal of pisvlek dan dat ik naast mijn leeftijdgenoten onder de douche stapte. Het idee alleen al! Geen idee of zoiets is aangeboren maar veel preutser dan ik, zul je ze niet snel vinden. Het is dan ook een hele grote stap in mijn ontwikkeling om nu op latere leeftijd een bezoekje te brengen aan de sauna. Na veel gezeur en gedram van een vriendin ben ik het aanvankelijk gaan overwegen. Door een gratis ticket van de Vriendenloterij kwam de versnelling er in en toen heel doorslaggevend diezelfde vriendin zwoor dat écht niemand in de sauna elkaar bekijkt heb ik me met een ellendig onderbuikgevoel laten overhalen.

De parkeerplaats zowel voor- als in de omgeving van de sauna was bomvol. Dit verbaasde me. Het was afgeladen! Alsof we op tweede Pinksterdag bij IKEA waren aangemeerd! Ik had werkelijk geen idee dat op een doorsnee woensdagmiddag zo gruwelijk veel mensen op het hysterische idee zouden komen om de middag in de sauna door te brengen. Ontmoedigend vond ik het ook. Ik wilde privacy, zeker omdat het mijn eerste keer was. Ook hadden we voorspellend berekend dat op woensdagmiddag vast alle moeders thuis zouden blijven met hun kinderen en vaders aan het werk zouden zijn waardoor de sauna met enige waarschijnlijkheid praktisch leeg zou zijn. Zo had mijn vriendin het ook ongeveer uitgelegd. Echt gelogen was het ook niet, want er was geen vader of moeder te bekennen, althans niet met kinderen. Het geheel zat bomvol ouderen, ZZP’ers, mensen met een burn-out en overige arbeidsgehandicapten.

‘Heeft u gereserveerd’, wilde het kassa meisje weten.
‘Nee, we hadden geen idee’, antwoordde ik van mijn stuk gebracht.
‘Dat staat in de voorwaarde aan de achterkant van uw lot’, bitste ze onvriendelijk terug.
‘Is er geen plek meer dan?’ wilde ik inmiddels hoopvol weten.
‘Jawel, maar uw halve regio heeft een gratis toegangskaartje ontvangen, dus u zult begrijpen dat wij graag weten op hoeveel gasten we kunnen rekenen’.

De sfeer zat er meteen goed in. Gierig had mijn vriendin zelf handdoeken meegenomen, waardoor we nu nog goedkoper uit waren en niet veel later moesten we de pijltjes richting de kleedkamer volgen. Beneden aangekomen stond ik onmiddellijk oog in oog met een afschrikwekkend grote penis. Het enorme gevaarte kwam al slingerend recht op me af! terwijl de romp er om heen in een flatteuze beweging iets van de grond afschraapte, probeerde ik mijn ademhaling op gang te houden.
‘Niet zo kijken!!’, siste mijn vriendin.
‘Ik keek helemaal niet!’, loog ik geschokt.
‘Dit zijn onze kluisjes’.. doorbrak ze mijn infantilisme.
‘Ja, fijn, maar eh..waar moeten we ons dan omkleden?’ wilde ik weten.
‘Gewoon hier!’, antwoordde ze.
‘Gewoon hier?’ midden in de gang?!
‘Ja, waar anders!’
‘Nou, in een hokje?’
‘Nee, hier zijn geen hokjes!’
‘Geen hokjes?’
‘Nee, wat moet je nou in een hokje, iedereen is hier toch naakt!’

Ik geloof dat haar antwoord hetzelfde gevoel in me los maakte als op de avond toen ik voor het eerst de berichtgeving omtrent de Twin Towers hoorde. Nog voor ik een volgende verbijsterde vraag kon stellen was mijn vriendin al poedelnaakt en dreigde ze weg te lopen als ik niet snel ook mijn kleding uit zou doen. Ik wilde niet dat ze weg zou lopen. Nee! Wacht! Als door een wesp gestoken probeerde ik mezelf met dezelfde voortvarendheid als ik haar had zien doen, te ontkleden en nog voor iemand iets naakts kon zien, had ik mijn handdoek alweer om mijn lichaam heen geslagen.

‘Kom we gaan’, zei ze met een triomfantelijke blik.

Het bleek één grote samenkomst van grote borsten, kleine borsten, witte en bruine borsten, één borstigen, nepborsten of zelfs helemaal geen borsten meer. Ook penissen zwaffelde er in alle soorten en maten rond. Sommige waren zó klein dat ik me direct kon voorstellen dat zij de sauna-singles waren. Tegen het staren aan kon ik mijn ogen dan ook niet afhouden van een wat dikkere man. Nooit eerder zag ik zo,n klein geschapen man. Wat zielig! Ja, ook voor zijn vrouw, natuurlijk!! Juist!

Benauwd kreeg ik het pas echt in de stoomcabine. Alleen onderin was nog plek, terwijl wijdbeens boven mij een klokkenspel hing waar je u tegen zei. En terwijl ik de geslachtsdelen van de mede Vriendenloterijwinnaars in me op nam, zag ik ineens zijn vrouw. Zij hoorde bij de man met het laatst genoemde klokkenspel en zag dat ik iets te lang naar het zaakje van haar man had zitten loeren. Snel deed ik alsof ik dat helemaal niet deed door mijn blik overdreven naar iets anders te richten. Ze trapte er niet in. Niet veel later verlieten ze hand in hand de stoomcabine maar in een kort ogenblik wist ze me nog nét een vernietigende blik toe te werpen.

De rest van de middag stoomde we wat, scrubde, thermde, dampte en infrarode we ons gratis kaartje er uit. Steeds meer kon ik er van genieten. Jee, wat was dit lekker! Langzaam verloor ik de schaamtegevoelens over mijn eigen lichaam en nauwelijks onder de indruk was ik nog van de langs schuifelende klokkenspelen. Ik besloot dan ook niet langer als een nieuweling rond te blijven lopen. Ik had iets overwonnen en was niet langer preuts meer. Ik was nu ook volwassen! net zoals de anderen. In mijn overmoed gaf ik mezelf de opdracht dit uit te gaan dragen. Geen onzeker meisje meer maar een zekere vrouw! Geen preuts en infantiel gedrag meer, maar openminded en lichaamsbewust! In deze nieuwe flow durfde ik nu ook iets zonder mijn vriendin te gaan ondernemen. Tegen het einde van de middag, besloot ik geheel zelfstandig nog even lekker in een lauwwarm badje te gaan liggen. Om af te koelen. Niet echt een comfortabel badje vond ik. Het water was iets te koud voor het aangename en stond net niet hoog genoeg, waardoor mijn borsten boven water bleven drijven! Dat ziet er vast gek uit, dacht ik nog. Ook de tegels waar ik op lag voelde ruw en stekelig aan en nergens zat een knopje waardoor je het geheel ontspannen kon laten borrelen. Terwijl ik ongemakkelijk lag te tobberen kwam een heel gezelschap mijn richting op.
Van die doorgewinterde: ‘kijk-eens-hoe-leuk-wij-het-met-elkaar-hebben-mensen’.
Als die allemaal in mijn badje willen’,.. dacht ik nog.
Maar voor ik verder kon denken nam het gezelschap plaats aan de rand van mijn badje. Ze gebruikte mijn badje als een bankje en staken alleen hun voeten in het water.
‘Je bent zeker hier voor het eerst’ zei een van de mannen lachend.
‘Dat klopt, maar uh hoe weet u dat?’ wilde ik nieuwsgierig weten..
‘Nou, normaal gesproken liggen er niet zoveel mensen in een voetenbadje’
‘Een voetenbadje?’ herhaalde ik geschokt..

Het gezelschap barstte in lachen uit. En toen wist ik dus niet wat ik moest doen! Er prompt uitspringen zou hen nog harder doen lachen! Er in blijven liggen en doen alsof ik dit heus wel wist, dan zou ik mezelf nog belachelijker maken! Oh! en mijn vriendin was ook nergens te bekennen!

Dus koos ik maar voor de eerste optie. Ik ging eruit en werd hard uitgelachen. Naakt! Poedelnaakt was ik!Zonder handdoek! Uitgelachen worden in je nakie is toch iets anders dan uitgelachen worden met je kleding aan kan ik je vertellen! ..en terwijl ik beschaamd weg liep voelde ik hoe alle ogen naar mijn achterwerk keken. Ik voelde hoe hun priem ogen mijn lichaam zaten op te nemen, mijn borsten zagen bewegen en God mag weten wat ze nog meer zagen! O ja! ribbeltjes! Door de afdruk van de tegeltjes in het voetenbadje zat mijn hele achterwerk onder de ribbeltjes met op mijn rechterbil het logo van de sauna!

..en dat allemaal dankzij het gratis toegangskaartje van GRMFL!! de Vriendenloterij! Ik ben er voorlopig weer helemaal klaar mee.