Terwijl mijn dochter haar eerste maand op de basisschool er op heeft zitten, hoor ik hoe in het Amerikaanse Newton Connecticut een basisschool is leeggeschoten. Dat is weer eens wat anders dan een doodgetrapte lijnrechter.
Op de één of andere manier moet het in Amerika altijd weer groter en meer zijn. Bizar ook om een basisschooltje leeg te schieten. Nu kan veel over onze Marokkaanse jeugd gezegd worden, maar we mogen zo langzamerhand wel in onze handjes wrijven dat het geen Amerikanen zijn. Ik begrijp heus wel dat je soms eens iets leeg wilt schieten, dat had ik vandaag zelf nog in de Lidl, maar pak dan een verpleeg- of een bejaardenhuis. Het merendeel is het leven toch al zat, bovendien komen er dan eindelijk een hoop erfenissen vrij. Maar nee, kinderen. Bizar. Wat bezield zo iemand?!
En het nieuws wordt steeds bizarder. Terwijl Mandela op sterven ligt maakt heel Nederland zich druk over Wallie de walvis. Johannes wordt hij in zijn laatste doodssnik nog dramatisch op SBS 6 genoemd. Ik snotter hard mee en schreeuw tegen de televisie dat ze hem moeten terug rollen in de zee. Zag ik laatst nog in een documentaire hoe complete brugdelen de Noordzee werden overgetrokken of hoe een monumentale boerderij op wieltjes verplaatst kon worden naar een ander stukje land, voor de in doodsnood verkerende Wallie hebben we alleen een rubberboot met drie imbecielen er in. Ik haat het nieuws!
Net als die gepeste kinderen die maar effe voor een trein springen. Zielig natuurlijk, maar veel zieliger zijn dan toch die moraalridders die onmiddellijk opstaan en beweren dat pesten in het vervolg strafbaar moet worden gesteld! Ik denk weer aan al die kinderen op de lagere school. Ik weet niet wat we vanavond te horen krijgen op het nieuws, maar gezien de laatste dagen voorspelt het weinig goeds. Volgens de Maya’s hebben we nog vier dagen voor de wereld vergaat, misschien kunnen we daar nog wat aandacht aan schenken?