korte schrijfsels vanuit mijn onderbuikadres
Vooral Annabel Nanninga werd helemaal lijp. Het Amsterdamse raadslid, dat al eerder ebola als oplossing aandroeg voor het vluchtelingenvraagstuk, meent nu dat de demonstratierechten van ‘dobbernegers’ zwaarder worden gewogen dan de volksgezondheid van haar achterban. Met bloed doorlopen ogen kondigde ze een motie van wantrouwen aan. Die motie overleeft ze. Want Femke Halsema is een heldin.
We staan aan de rand van het onbekende en zitten in een vrije val. In de schaduw van het virus kondigt de onheilspellende gedaante van de recessie zich aan. Het RIVM orkest van Rutte speelt dapper door op het hellende achterdek van het kapitalisme. Aandeelhouders luiden de noodklok. Multinationals dringen zich op terwijl eenmanszaakjes in paniek overboord springen.
Google Home luistert stiekem mee. Google Streetview brengt je omgeving in kaart. Google Playstore kent je skills. Google Maps weet waar je was. Google Agenda weet ook bij wie je was én Google Search stelt op basis van al je zoektermen je interesses, je hobby’s en je seksleven in kaart. We worden uitgelezen door machines, bezocht door algoritmes en rekenen af met datapunten.
Peperdure tweezitters rijden onrustig over strak georganiseerde grindpaden. Hummers worden uit het vet gehaald. Glimmende SUV’s melden zich dorstig bij de dichtstbijzijnde benzinepomp. High heels
Terwijl we ons op aarde afvragen hoe het nu allemaal verder moet, vult de sterrenhemel zich razendsnel met intelligente apparaten. Aardmannetjes in de vorm van
Terwijl Nederland in een optimistische golfbeweging elkaar verhalen toefluistert over hoe fijn het is om het gezinsleven opnieuw uit te vinden slaan bij de buren op nummer 10 de stoppen door.
