Als woorden die liefdevol kunnen spreken, luidruchtig kwetsend razen
Als handen die kunnen beschermen, machtelozen slaan
Als tranen van vreugde, rijkelijk vloeien van verdriet
Dan krijst een keel die nog zo mooi zingen kan, op een dag zijn slechtste lied.
Trommelvliezen zullen scheuren, oorverdovend klaaggezang
Harten zullen dan verstenen, totdat niets hen raken kan
Bloedverwanten zullen scheiden, relaties gaan voor altijd stuk
Eenzaamheid zal dan verschijnen en wat verdwijnt dat is geluk
Dus aai en streel en kus en verander
Heb lief, biedt troost en geef om die ander
Omdat boosheid of haat het altijd verliezen
Van genade of hen die voor barmhartigheid kiezen
Sta op sukkel en zeg gewoon sorry
Niet iedereen kan sorry zeggen.
Stille groet,
LikeLike
Ik weet het. En toch..
LikeLike
Ik was 3 toen ik hem voor het eerst zag.. Een vreemde met bekende ogen, maar ik rende toch naar hem toe. We reden samen in een gele Ford busje naar het land van Oranje. Onderweg leerde ik van hem, mijn allereerste vreemde woordjes; ‘ik ben …’
Wist toen natuurlijk nog niet dat ik ooit in de zelfde taal te horen zou krijgen; houd je bek jij, je bent veelste bijdehand, maar dat is even wat anders:))
Jaren later dus en misschien net op tijd vertelde hij dat hij het nu ook in mijn ogen zag en op zijn beurt herkende…
Trouwen doe je zeker niet meer en het hoeft ook niet hoor, zei hij. Ach papa, is er dan ergens nòg een vent dan??
Waarom ben je toch weggegaan vroeg hij. Je woont ver weg en ik mis je… Jij sloeg ons genadeloos zei ik bitter. Heb ik heel goed gedaan was het antwoord.
Ik mocht niet meer naar school van je zei ik. Klopt zei hij. Ik werd bang na het gesprek met je brugklas mentor (homo), je kwam voor anderen op.
Jij zou later met spandoeken voorop de school kunnen gaan boycotten. Het einde van die tunnel is donker. Ik wilde je beschermen.
De mensen zijn verward en in de boeken liegen ze, zei hij aan het einde.
Want; jij was toen een kind van drie en ik nu een oude man. En wat we zien is het zelfde.
Hij beloofde een hemel te gaan bouwen… Met een grote tuin waar er plek is voor iedereen.
Ik kuste zijn baard en hij liet me achter met een laatste glimlach…
LikeLike
Ohh wat een prachtig mooi verhaal. Ik ben er helemaal stil van. Wacht. Ik lees het nog drie keer. Prachtig. Echt!
LikeLike
Echt!? 🙂
LikeLike