homo schizofrenie

Vandaag ontmoette ik Bas. Bas is homoseksueel. Als kind werd Bas gepest. Hij was anders dan anderen en dat achtervolgde hem de rest van zijn jeugd. Bas groeide op in een oer- Hollands orthodox gezinnetje en leerde al vroeg dat homoseksuelen naar de hel zouden gaan. Iedereen vond dat. Op zijn school duwden ze hem tegen zijn zin uit de kast. Thuis en in de kerk wonden ze er ook geen doekjes om. Sodom en Gomorra! Hel en verdoemenis! Dus toen Bas zestien jaar was deed hij zijn eerste poging tot zelfdoding. Het mislukte, zoals alles mislukte in zijn leven. Diverse therapeutische behandelingen, oppervlakkige krassen in zijn onderarm en een weerbaarheidstraining verder, besloot Bas met zijn nieuw geleerde vaardigheden uit de kast te komen.

‘Pap, mam, ik moet jullie iets vertellen..’

Zijn ouders vielen flauw, de kerk sloot haar deuren, zijn familie sprak schande en zijn pesterige buurmeisje zei het altijd al geweten te hebben. Dus besloot Bas niet veel later op kamers te gaan in een speciaal voor hem ingericht maatschappelijk isolement. Na een code rood recessie  kwam Bas via http://www.sodomengomorra.nl  in aanraking met andere homoseksuele jongens die net als hij échte christenen waren. Er ging een wereld voor hem open. Bas meldde zich aan bij een  zelfhaatgroepje dat maandelijks in de Ardennen bijeen kwam om de homo in hen uit te drijven. Ter hoogte van een derde uitdrijvingsritueel ontmoette Bas zijn eerste vriendje David en besloten zij om in Godsnaam dan maar samen een hapje van de giftige appel te nemen.

Inmiddels wonen Bas en David dolgelukkig samen in de anonimiteit van een grote stad. In een Marokkanenbuurt om precies te zijn. Buiten durven ze er niet hand in hand te lopen, want Marokkanen vinden homo’s stom weet David. Nou ja, niet allemaal want homoseksuele Marokkanen zijn best chill vindt Bas. Bovendien laat Bas heus niet alleen in zijn eigen buurt maar meestal ook ter hoogte van het voetbalstadion de hand van David eventjes los en hoeft David op zijn beurt weer niet zo nodig een handje wanneer ze door die ene beruchte witte achterstandsbuurt lopen.  Oh.. en in zijn ouderlijke dorp natuurlijk, daar kun je elkaar beter ook geen hand geven vindt Bas. Of wanneer ze skinheads passeren, langs een willekeurig schoolplein lopen of zoals laatst op het centraal station. Bas en David hebben namelijk geleerd dat het loslaten van elkaars hand, hen in allerlei omstandigheden best veel veiligheid geeft.

Gelukkig is de verkiezingstijd nu voorbij en voelen Bas en David zich gesteund met alle aandacht van de verschillende politieke partijen die van mening zijn dat homoseksualiteit nou eenmaal diep verankerd is in de Nederlandse cultuur en de acceptatie ervan thuis hoort bij het hebben van een Nederlandse identiteit. Échte volkspartijen die vinden dat het geven van elkaars hand in iedere omstandigheid moet kunnen. En die bij het bespreken van homofoob gedrag  beschuldigend wijzen in de richting van Mekka. ‘Het is de schuld van de Marokkanen en de Turken dat dit in bepaalde buurten van Nederland niet meer kan!’ hoorde Bas laatst een partijleider nog geëmotioneerd roepen.  Het idee dat er ooit een tijd was geweest waarin je elkaar wel een hand kon geven en niemand er aanstoot aan nam, vinden Bas en David een vrolijke gedachte. ‘Dat zal dan wel ergens in de jaren vijftig zijn geweest, toen er nog geen Turken en Marokkanen in Nederland waren’, denkt David.  ‘Of in de jaren twintig toen mannen er nog zo goed verzorgd uitzagen’, denkt Bas.

Daarom wenst David hardop dat hij zou willen dat Turken er in Nederland voor kunnen gaan zorgen dat de Nederlandse overheid niet langer weigerambtenaren gedoogt. En wenst Bas hardop dat Marokkanen er voor gaan zorgen dat discriminatie op de arbeidsmarkt voor transgenders stopt. Samen wensen ze luidkeels dat Turken en Marokkanen er dan ook voor kunnen gaan zorgen dat homo’s in de voetbalwereld makkelijker uit de kast kunnen komen. Al ziet David liever dat Turken en Marokkanen er dan eerst voor gaan zorgen dat de PVV, de ChristenUnie, SGP, DENK en het CDA niet langer hun medewerking weigeren om Artikel 1 aan te passen zodat discriminatie op grond van geaardheid voortaan écht verboden kan worden. Bas denkt dat als Turken en Marokkanen dit allemaal écht zouden kunnen, zij misschien dan ook nog eens met zijn ouders kunnen gaan praten. Om hen voor eens en altijd uit te leggen dat homoseksualiteit nou eenmaal diep verankerd is in de Nederlandse cultuur en de acceptatie ervan thuis hoort bij het hebben van een Nederlandse identiteit. David lacht en zegt dan met een serieus gezicht: ‘nee man, zolang mensen het woord van Jezus Christus vertalen, zijn we aan de Goden overgeleverd’.