nep-bijeenkomst

Terwijl de dijken op springen staan en de zeespiegel stijgt, loopt de temperatuur in Nederland steeds hoger op.  Steeds vaker beland ik in situaties waarin het zweet me uitbreekt. Gisteren nog. Een kinderfeestje.  Tevreden dronken we nog even wat na. Het jarige jongetje speelde dik tevreden met zijn nieuwste aanwinsten en richtte zich als door een wesp gestoken ineens tot mijn dochter, waarna hij met een serieus hoofd zei;  ‘Mijn vader heeft een hekel aan bruine mensen’.

Ik kon nog net een toastje met brie redden.

Snel grapte ik ongemakkelijk zijn opmerking weg.  Minstens zo ongemakkelijk probeerde zijn vader de woorden van zijn zoontje te nuanceren. Het zou om Turken gaan, zei hij ter geruststelling.  Oh,.. en om Marokkanen!  Geacteerd haalde ik een overdreven hap met lucht. ‘Gelukkig maar’, zei ik.  Hij bedoelde andere bruine mensen, niet ons!  De kinderen moesten er om lachen, al twijfelde mijn dochter of dit echt een grapje was.  Niet veel later dronken de vader en ik in een gespannen sfeer ons laatste drankje op.

Als Nederland al ziek is, dan is Wilders het virus. Als Nederland al knettergek is, dan is Wilders de stoornis. Mensen reageren koortsachtig en lijken volledig geïnfecteerd. Vriend en vijand overweegt ineens op Wilders te gaan stemmen want; ‘iedereen moet kunnen zeggen wat hij wil in dit land’,  ook dat zei de vader er nog vastbesloten achteraan.  En nee, hij is geen racist.  Althans, hij voldoet niet aan het beeld wat ik voor ogen heb als ik aan een racist denk.  Misschien is hij wel erger. De vriendelijke boy next door.  De man die jou aanwijst als het zo ver is.  Niets geen kaal hoofd laat staan een bomberjack.  Gewoon keurig in pak.  Altijd vriendelijk en met zijn hart op de goede plek.  Onze kinderen zijn bevriend en ik hoop dat ze dit blijven, al is het maar dat als het ons niet lukt, zij het op een dag wel met elkaar kunnen doen.

Terug in de auto, dacht ik aan wat ik allemaal had moeten zeggen. Over dat iedere democratie ook het recht heeft om ernstige bedreigingen van sociale vrede en politieke stabiliteit te verdedigen en zelfs te bestraffen. Dat vergeet iedereen voor het gemak.  In gedachten vertelde ik hem dat Daniel Féret, in België, van het extreem-rechtse Front National, door de hoogste rechter werd veroordeeld wegens schending van de antiracismewetgeving. Hij  had migranten bestempeld als criminelen en uitbuiters.  Net als Wilders.  Féret kreeg 10 jaar onverkiesbaarheid en een werkstraf van 250 uur opgelegd. Toen Féret vervolgens bij het Europees hof voor de rechten van de mens in verweer ging tegen zijn straf, omdat dit een onterechte inbreuk zou zijn op zijn vrijheid van meningsuiting, werd zijn beroep niet gehonoreerd. Het Europese Hof vond zijn uitlatingen een ernstige bedreiging voor de sociale vrede en politieke stabiliteit en oordeelde dat elke democratische staat het recht heeft om dat te bestraffen.  Ook vertelde ik hem over Kamerlid Hans Janmaat. Hij werd veroordeeld wegens discriminatie. Twee maanden voorwaardelijke celstraf en een geldboete van 7500 gulden. En o ja, in 1998 mocht Kamerlid Leen van Dijke (RPF) ook al eens terechtstaan voor discriminatie. Hij vergeleek homo’s met dieven. Beide zouden volgens hem in de ogen van God zondaars zijn, al werd hij uiteindelijk weer wél vrijgesproken.  Dus dat Wilders is veroordeeld maar geen straf heeft gekregen,  was misschien wel helemaal zo’n  gek vonnis nog niet.  Zijn voorgangers kwamen er lang niet allemaal zo makkelijk mee weg.

Binnen de Kamer is Wilders immuun! In de Kamer kan hij zijn Kamerleden net zo lang ‘minder, minder, minder’ laten roepen totdat ze hees zijn.  Maar in een café mag hij dit niet.  Dan is hij een burger en voor burgers gelden andere regels.  In dit geval had hij een zaaltje soortgenoten bij elkaar opgetrommeld en hun van tevoren verteld wat ze moesten scanderen. Toen de camera’s draaiden, gilden de geïnstrueerde mannen de longen uit hun lijf.  Zodat het écht leek.  Hele land in rep en roer.  Een nep-bijeenkomst dus.  Een nep-bijeenkomst waarin mensen vooraf bedachte haatteksten moesten uitkramen in opdracht van hun leider.  Zoiets mag dus niet meer.

Geef de rechter eens ongelijk.

Eenmaal thuis stapte ik bij het uittrekken van mijn schoenen op een foldertje van een nieuwe splinterpartij: Vrije Democratie Partij.  Een zoveelste dictator. Een narcist die in gebrekkig Nederlands vertelt de rechten van het Koningshuis en van alle homoseksuelen af te zullen nemen. Als het aan hem ligt dan.  In gedachten zie ik hem ook een nep-bijeenkomst organiseren, waarin hij zijn achterban vraagt: willen jullie meer of minder homoseksuelen? Minder! Minder! roepen de leden in opdracht.  Ik ben blij dat dit ons dankzij de uitspraak van de rechter bespaard zal blijven.  Bovendien, mocht het grote ruimen beginnen, dan zal hij waarschijnlijk wel één van de eersten zijn.

Sukkel.