buurthuis voor meisjes

Roepen dat de multiculturele samenleving is mislukt omdat er een paar opgeschoten gasten met een Arabisch uiterlijk, de sfeer in een wijk verpesten is niet meer dan een volle scheut larie vermengd met een klonterige saus kletspraat die als je op hoog vuur maar lang genoeg blijft roeren, vanzelf zal schiften tot een niet te vreten haatgerecht. Bovendien doet het mijn kinderen ernstig te kort.  Twee wondermooie meiden, genetisch opgebouwd uit meerdere culturen.

Ook doet het tekort aan de 1001 culturen die dagelijks vreedzaam naast- en met elkaar leven.  Zoals de van origine Poolse, Turkse, Surinaamse en Nederlandse collega’s die tijdens het werk samenwerken aan één eindproduct. En de van oorsprong Griekse, Sloveense, Marokkaanse, Molukse, Antilliaanse, Syrische, Irakese en Nederlandse sporters die zich gebroederlijk in het zweet werken voor een gezamenlijke overwinning. Wat te denken van alle gemengde huwelijken die tussen mensen worden gesloten? Huwelijken waar multiculturele kinderen uit ontstaan. Alleen al in mijn eigen doorsnee vinex struikel je over de halfbloedjes en driekwartjes. Een compleet nieuwe generatie dient zich aan. Allemaal bewijzen zij dat de multiculturele samenleving is geslaagd. En hoe!

Dus kap met het draaien van die achterhaalde langspeelplaat, we moeten verder.

Noem het beestje gewoon eens bij de naam. We hebben een probleem met:…

Ja, …?

Toe..!

Zeg het maar..?

Inderdaad.

Met jongens!

Er zijn helemaal geen meisjes, ook geen Arabische die woonwijken onveilig maken of fietsers van hun fiets afslaan. Ook zijn er geen meisjes die een buurthuis eisen op straffe van het terroriseren van de buurt.  Het draait allemaal om testosteron. En van testosteron weten we dat wanneer het kansarm, verveeld of onder invloed is, het in groepsverband bij een te hoge concentratie zorgt voor explosies. Zoals de eruptie rondom die fontein in Rome en de detonatie in het pittoreske hart van Haren.  Dat testosteron een buurthuis eist is ook al niet verwonderlijk want het leerde al jong dat alles in het publieke domein om hem draait.

Van Johan Cruijf veldjes, het basketbalveld, de fietscrossbaan, voetbalkooien tot een skatepark. Alles is ingericht op testosteron, ter ontspanning en de ontlading er van. Voor hormonen is er niets. Nada. Noppes. Na de wipkip en het duikelrek houdt het leven voor hormoontje en haar vriendinnetjes op straat op.  Ik kan me dan ook geen samenscholingsverbod herinneren welke gericht was op meisjes. Dus hebben we overduidelijk een probleem met moeilijk opvoedbaar testosteron. Verwaarloosd testosteron die op jonge leeftijd Playstation spellen speelden waarin doden, schieten, slaan en schoppen in iedere game het uitgangspunt is.  Een nieuwe generatie verhufterd en de uitwassen krijgen een podium. Als we het onaangepaste testosteron écht hard in het kruis willen treffen, open dat buurthuis dan maar snel.  Ditmaal uitsluitend voor alle meisjes uit de buurt die nu van hun ouders binnen moeten blijven, zich onveilig voelen, zich op straat doodvervelen of dreigen af te glijden op de achterbank van rondscheurende vloggers.

Meisjes terug in het straatbeeld en terug in het buurthuiswezen. Alleen dat gegeven, zal de sfeer in de wijk al ernstig doen veranderen. En die jongens? Pft..dat is binnen een maand opgelost, wanneer niet zij, maar hun ouders vanaf nu de rekening krijgen gepresenteerd.

En daar is helemaal niets multicultureels aan.