spiegelbeeld

aangestaard door een verleden, streng bekeken door vandaag
zie ik mijn evenbeeld soms haperen met steeds dezelfde vraag.

lief spiegelbeeld, wat ziet u toch steeds iedere dag in mij
maar als u kijkt, zie dan ook mijn schaduw eens van dichtbij
haar grauwe gloed, haar duistere gronden, haar bikkelharde façade
in de diepste krochten van haar bestaan, smeekt zij om genade

verward is steeds mijn zelfbeeld
labyrintisch onbepaald
geen touw aan vast te knopen
en steeds weer achterhaald

wie ben ik toch, of was ik ooit, wie zou ik willen zijn?
lief Spiegelbeeld wat ziet u nu?
in het aangezicht van mijn pijn

in het ware gezicht van mijn onzekerheid
in de weerspiegeling van veel gedoe
mijn God, ben ik dat écht geworden?
ik lijk wel op een koe!

lief spiegelbeeld, vertel mij eens, kunt u mij ook anders zien?
als prinses of leuke dame
uit een glossy magazine?

gevierd en legendarisch, besproken en vermaard?
door iedereen aanbeden!
en tot genie verklaard

misschien wat hoog gegrepen en zie ik meer dan u
maar u bent slechts van glas gemaakt
ik ben een individu

zoekend naar mijn ware aard
als pure staat van zijn
dus als u staart, kijk ook eens verder dan
voordat ik weer verdwijn